کتاب همه دختران گمشده

همه آدم‌ها دو تا چهره دارند

آدم‌ها مثل عروسک‌های تو در توی روسی می‌مانند. یک نسخه کوچک‌ترشان داخل خودشان است اما هنوز در آن داخل زنده‌اند و زندگی می‌کنند. بدون تغییر. فقط دیده نمی‌شوند.

من بزرگ شدم و خانه کوچک‌تر شد.

لحظه‌هایی مثل این لحظه وجود دارد که غم از هیچ زاییده می‌شود. دزدکی و حیله گرانه. و تا زمانی که کاملاً ظاهر نشده نمی‌توانید آمدنش را بفهمید. از کارهای ساده و روزانه شروع می‌شود.

مردم کلی حرف در می‌آورند. - مردم همیشه حرف در می‌آورند.

چقدر عمر ما می‌تواند کوتاه باشد و خودمان شکننده باشیم. در یک لحظه اینجاییم و در لحظه‌ای دیگر چیزی نیستیم جز یک عکس پشت شیشه مغازه‌ای.

فاصله فقط با گذر سال‌ها بیشتر می‌شود.

آدمیزاد... فراموش کردن را نمی‌آموزد، محکم به گذشته می‌چسبد. هر چقدر هم دورتر و تندتر بدود، غل و زنجیرها به دنبالش در حرکت‌اند. فردریک نیچه

حتی آدم‌های قوی هم تنها هستند. حتی آدم‌های محبوب هم غمگین هستند.

همیشه یک لحظه‌ای هست که می‌فهمی ولی دیگر نمی‌توانی توضیح بدهی. و هیچ وقت هم نمی‌توانی به عقب برگردی.