بریده‌هایی از کتاب راهنمای مدیریت احساسات در محیط های کاری

«کار به‌اندازهٔ زمانی که برایش گذاشته شده کش می‌آید تا تمام شود.» به‌عبارت دیگر، ممکن است کم‌تر زمان دادن به خودتان کارآمدترتان کند.

بعد از حدود پنجاه ساعت کار در هفته، میزان بهره‌وری کاهش می‌یابد.

ولی کار زیاد و دائمی برای سلامتی و موفقیتتان مضر است، چون به دور از عقل است. درحقیقت، بعد از حدود پنجاه ساعت کار در هفته، میزان بهره‌وری کاهش می‌یابد.

پیشرفت‌های فناوری مرز میان زندگیِ خصوصی و کاری‌مان را کم‌رنگ کرده‌اند. ما دائم در دسترسیم؛ این یعنی دائم زیر بار مسئولیتیم.

«چرا» به قربانیانِ کار تبدیل شده‌ایم؟ ۱. گمان می‌کنیم تنها راه موفقیت همواره کارکردن است. از این می‌ترسیم که حتی وقفه‌ای کوتاه در کار حرفه‌مان را به‌خطر بیندازد؛ ۲. باور داریم که خوشبختی نتیجهٔ دستاوردهای حرفه‌ای است و نه برعکس. به خودمان می‌گوییم: به‌محض این‌که ترفیع بگیرم زندگی عالی می‌شه. چندمیلیون پول درآوردن به همه‌چی می‌ارزه.

۲. باور داریم که خوشبختی نتیجهٔ دستاوردهای حرفه‌ای است و نه برعکس. به خودمان می‌گوییم: به‌محض این‌که ترفیع بگیرم زندگی عالی می‌شه. چندمیلیون پول درآوردن به همه‌چی می‌ارزه.

«چرا» به قربانیانِ کار تبدیل شده‌ایم؟ ۱. گمان می‌کنیم تنها راه موفقیت همواره کارکردن است. از این می‌ترسیم که حتی وقفه‌ای کوتاه در کار حرفه‌مان را به‌خطر بیندازد؛

«اشتیاقتان به کار را کم‌تر کنید» به‌معنی «دیگر به شغلتان اهمیت ندهید» نیست. یعنی «بیش‌تر» به خودتان اهمیت بدهید. یعنی برای کسانی که دوست دارید، ورزش‌کردن و تعطیلاتی به دور از احساسِ گناه، وقت بگذارید. یعنی به خودتان یادآوری کنید به‌ندرت کسی پیدا می‌شود که به زندگی‌اش نگاهی بیندازد و آرزو کند کاش تا ساعت دَه شب در دفتر اضافه‌کاری می‌کرد.

کم‌تر اهمیت دادن به کار راه‌حل رفع بسیاری از ناراحتی‌های روانی است. به‌این‌ترتیب، پیش‌از یک سخنرانیِ مهم از اضطراب نفس‌نفس نمی‌زنید. وقتی هم‌گروهی‌های نالایقی دارید، از درماندگی به گریه نمی‌افتید. وقتی می‌خواهید شب را بیرون از خانه بگذرانید، گوشی‌تان را به‌راحتی کنار می‌گذارید. وقتی هم مسیرِ ماچوپیچو را پیاده می‌روید، ترسِ ازقلم‌انداختنِ چیزی از کار، مثل خوره روحتان را نمی‌خورد.

فقط رهبران، زنان یا متولدان برج سنبله نیستند که به کار زیاد اهمیت می‌دهند: وابستگی بیش‌ازحد به هر شغل و در هر رده‌ای امکان‌پذیر است.

چند مورد از عبارت‌های زیر در مورد شما صادق‌اند؟ - اگر ده دقیقه ایمیلتان را چک نکرده باشید مضطرب می‌شوید؛ - وقتی دوستانتان از شما احوالتان را می‌پرسند، شروع می‌کنید به توضیح‌دادنِ یک ناراحتیِ کوچکِ کاری؛ - بعداً، دربارهٔ ناراحتیِ ذکرشده خیال‌بافی می‌کنید؛ - موقع شام‌خوردن، در باشگاه و موقع خواب، دغدغهٔ کارتان را دارید؛ - اخلاقتان کاملاً به این وابسته است که کارتان چطور پیش می‌رود. اگر پاسختان «خیلی» است، ممکن است وقتش باشد که به توصیهٔ درِیک گوش کنید: «باید به‌خاطر کار دستگیرتان کنند.» اهمیت‌دادنِ بیش‌از حد به کارْ غیرسازنده و برای سلامتی مضر است و باعث می‌شود مشکلاتِ کوچک استثنایی و نظراتِ نه‌چندان جدی ناخوشایند به‌نظر برسند.

بعداً، دربارهٔ ناراحتیِ ذکرشده خیال‌بافی می‌کنید؛

چند مورد از عبارت‌های زیر در مورد شما صادق‌اند؟ - اگر ده دقیقه ایمیلتان را چک نکرده باشید مضطرب می‌شوید؛ - وقتی دوستانتان از شما احوالتان را می‌پرسند، شروع می‌کنید به توضیح‌دادنِ یک ناراحتیِ کوچکِ کاری؛ - بعداً، دربارهٔ ناراحتیِ ذکرشده خیال‌بافی می‌کنید؛ - موقع شام‌خوردن، در باشگاه و موقع خواب، دغدغهٔ کارتان را دارید؛ - اخلاقتان کاملاً به این وابسته است که کارتان چطور پیش می‌رود. اگر پاسختان «خیلی» است، ممکن است وقتش باشد که به توصیهٔ درِیک گوش کنید: «باید به‌خاطر کار دستگیرتان کنند.»

اشتیاقتان به کار را کم‌تر کنید: چرا بی‌خیال‌بودن برای سلامتی‌تان خوب است

اگر تابه‌حال قبل از سخنرانی ناخن‌هایتان را جویده‌اید، اگر آن‌قدر درمانده بوده‌اید که کلِ بعدازظهر به برگهٔ اطلاعات زل زده‌اید، یا آرزو کرده‌اید کاش می‌شد همه‌چیز را متوقف کرد و برای چند روز به یک روبات تبدیل شد، ما هم چنین تجربه‌ای را از سر گذرانده‌ایم.

این کتاب را برای همهٔ کسانی نوشتیم که در محیط کار احساس تنهایی، بی‌حوصلگی، درماندگی، تحت‌فشاربودن یا ناامنی دارند. برای کسانی که می‌خواهند از گیرافتادن در الگوهای ناسالم دوری کنند و مدیرانی که به ساختنِ گروه و فرهنگی موفق توجه دارند. سعی کرده‌ایم کتابی بنویسیم که درحدِ امکان به تجاربِ شغلیِ همه بپردازد (ازجمله دورکارها، درون‌گراها و اقلیت متخصص).

چطور احساسات بر هریک از هفت جنبهٔ اصلیِ کار تأثیر می‌گذارند: سلامت، انگیزه، تصمیم‌گیری، کار گروهی، ارتباط، فرهنگ و رهبری. ه

بهترین شخصیت شما می‌داند چطور از این احساسات درس بگیرد و درموردشان حرف بزند، «بدون این‌که احساساتی بشود». لازم نیست دیگران را تخریب کنید، شخصیت شما بدون انجام این کار هم اعتبار دارد.

این کتاب به شما یاد می‌دهد چطور احساساتتان را کنترل و آن‌ها را وارسی کنید؛ که البته این کار گاهی به‌معنی دوری‌کردن از آن‌هاست. زمانی‌که این کتاب را بخوانید، می‌فهمید که «چرا» ممکن است احساسی را تجربه کنید و چطور باید با آن حس برخورد کنید.

احساساتمان می‌توانند راهنمایمان باشند، سعی می‌کنیم ازشان درس بگیریم و به‌طرز مؤثری بروزشان بدهیم.