بریده‌هایی از کتاب راهنمای مدیریت احساسات در محیط های کاری

وقتی فروشگاه والمارت شروع کرد به پیاده‌سازیِ ساعاتِ کاریِ شناور، موضوعی که به کارمندان اجازه می‌داد خودشان برنامهٔ کاری‌شان را ترتیب دهند، غیبت و ترکِ شغل کاهش پیدا کرد. در مورد شرکت بِست بای هم برنامهٔ محیطِ کارِ نتیجه‌محور، باوجود نگرانی‌های اولیه، بسیار موفق ظاهر شد.

دنیل پینک، نویسندهٔ کتاب انگیزه به ما توصیه می‌کند: «از خودتان بپرسید: "آیا مورد کوچکی در حیطهٔ تصمیم‌گیری‌ام هست که فردا بتوانم در نحوهٔ انجامش تغییر ایجاد کنم؟"» بااین‌که چنین کاری چالش‌برانگیز است، حتی در موقعیت‌های کاریِ دارای محدودیت هم، خلقِ لحظاتِ آزادی و الهام‌بخش امکان‌پذیر است.

هدف‌داشتن چیز خوبی است و افزایش دستمزد یا یک ترفیع رتبه در این لحظه احساس خوبی «خواهد» داشت، ولی ترفیع‌گرفتن اصلاً کلیدِ زندگی‌ای بی‌دغدغه نیست. وقتش رسیده که از دست عادتِ مضرِ ستایشِ آینده برای توجیه وضع بدِ حال خلاص شویم.

بسیاری از افراد به بهینه‌سازیِ اوقاتِ فراغتِ خود علاقهٔ شدیدی دارند. از افتادن در دام دستهٔ اول خودداری کنید، دستهٔ کسانی که با وسواس، سرگرمیِ خودشان را بیش‌تر از کار جدی می‌گیرند. اگر عاشق پیانوزدن هستید، خودتان را مجبور نکنید هر شب رأس ساعت هشت شب نیم ساعت پیانو بزنید، که بعد اگر یک روز نتوانستید تمرین کنید، خودتان را سرزنش کنید. تحقیقات نشان می‌دهند وقتی تجارب خود را با محاسبه‌گری پیش می‌بریم، مثلاً با شمارش قدم‌ها یا اندازه‌گیریِ مسافتِ پیاده‌روی، از تجربه‌مان لذت چندانی نمی‌بریم.

مارتین سلیگمن، سه موردی را که بعداز رویدادی منفی ممکن است بر آن‌ها تمرکز کنیم مشخص کرده است: - شخصی‌سازی: فکرکردن به این‌که همه‌چیز تقصیر شماست؛ - سرایت: فکرکردن به این‌که این رویداد قرار است تمام جنبه‌های زندگی‌تان را تحت‌تأثیر قرار بدهد؛ - تداوم: فکرکردن به این‌که قرار است همیشه چنین احساسی (مثلاً احساسی بد) داشته باشید.

مارتین سلیگمن، سه موردی را که بعداز رویدادی منفی ممکن است بر آن‌ها تمرکز کنیم مشخص کرده است: - شخصی‌سازی: فکرکردن به این‌که همه‌چیز تقصیر شماست؛ - سرایت: فکرکردن به این‌که این رویداد قرار است تمام جنبه‌های زندگی‌تان را تحت‌تأثیر قرار بدهد؛ - تداوم: فکرکردن به این‌که قرار است همیشه چنین احساسی (مثلاً احساسی بد) داشته باشید.

متیو کیلینگزوُرث و دنیل گیلبرت، روان‌شناسان دانشگاه هاروارد، تخمین می‌زنند که ما تنها نصفِ وقتمان را بر زمان حال تمرکز می‌کنیم. چرا چنین چیزی اهمیت دارد؟ چون وقتی در زمان حال وقت می‌گذرانیم، از مواقع دیگر خوشحال‌تریم

اگر بدانید کارتان خوب است، در مورد تمام‌کردن کارتان در ساعاتِ معمولِ کاری یا گرفتن مرخصی، حس بهتری خواهید داشت (درحقیقت، افرادی که عملکردِ بهتری دارند تقریباً دو برابر بیش‌تر از همکارانشان مرخصی می‌گیرند).

تحقیقات مورتن هنسِن، استاد دانشگاه برکلی، نشان می‌دهد دلیل تمرکزنداشتنِ یک‌چهارمِ ما فقدان دستورالعمل ازطرف رئیسمان است.

بلاتکلیفی بهتان حس بدی می‌دهد. وقتی در مورد کاری که قرار است انجام دهید گیج شده‌اید، احساس گناه می‌کنید و مضطرب می‌شوید. احساس بلاتکلیفی در کار اغلب به حسِ مفیدنبودن منتهی می‌شود.

با گروه همکارانتان هم درددل کنید، کسانی که حقیقت‌هایی ناگفتنی را بهتان می‌گویند و به شما برای حلِ مشکل انگیزه می‌دهند. از کاری که باید بکنید تصویر واضحی داشته باشید

در زمان استراحت، از منطق محیط کارتان پیروی نکنید بسیاری از افراد به بهینه‌سازیِ اوقاتِ فراغتِ خود علاقهٔ شدیدی دارند. از افتادن در دام دستهٔ اول خودداری کنید، دستهٔ کسانی که با وسواس، سرگرمیِ خودشان را بیش‌تر از کار جدی می‌گیرند. اگر عاشق پیانوزدن هستید، خودتان را مجبور نکنید هر شب رأس ساعت هشت شب نیم ساعت پیانو بزنید، که بعد اگر یک روز نتوانستید تمرین کنید، خودتان را سرزنش کنید.

در زمان استراحت، از منطق محیط کارتان پیروی نکنید بسیاری از افراد به بهینه‌سازیِ اوقاتِ فراغتِ خود علاقهٔ شدیدی دارند. از افتادن در دام دستهٔ اول خودداری کنید، دستهٔ کسانی که با وسواس، سرگرمیِ خودشان را بیش‌تر از کار جدی می‌گیرند. اگر عاشق پیانوزدن هستید، خودتان را مجبور نکنید هر شب رأس ساعت هشت شب نیم ساعت پیانو بزنید، که بعد اگر یک روز نتوانستید تمرین کنید، خودتان را سرزنش کنید.

رسانه‌های اجتماعی ما را بیش‌از پیش متوجه گروه‌های دوستی می‌کنند، چیزی که ممکن است به انباشت اطلاعات منجر شود. شاید حتی ندانیم دو نفر از همکارانمان صمیمی‌اند، تا وقتی آن‌ها را در یک عکس، با خنده‌هایی بر لب، سر یک میز در اینستاگرام ببینیم. دراین‌صورت، به‌راحتی فکر می‌کنیم طرد شده‌ایم («چرا دعوت نشده‌م؟») و روز بعد دیگر نمی‌توانیم با آن‌ها راحت ارتباط برقرار کنیم.

پروژه‌های جانبی راه خوبی برای درگیرکردنِ توانایی‌هایی به‌غیراز توانایی‌های شغلیِ شما هستند و می‌توانند راه بسیار خوبی برای یادگیریِ مهارتی جدید باشند. وقتی لیز می‌خواست اصول کدنویسی را یاد بگیرد، تصمیم گرفت وبسایتِ شخصیِ ساده‌ای بسازد. به‌علاوه، پروژهٔ جانبی مختصِ شماست و آن را برای کسِ دیگری انجام نمی‌دهید، بنابراین اختیارِ همه‌چیز دست خودتان است.

مهارت‌هایتان را ردوبدل کنید. به‌همراه همکار یا دوستتان وقتی را کنار بگذارید و در آن به هم چیزِ جدیدی یاد بدهید. برای مثال، لیز به همکارش استفاده از ادوب ایلاستریتور را یاد داد و بعد همکارش به او مهم‌ترین نکاتِ بازاریابی ازطریق ایمیل را یاد داد.

اگر استعداد را چیزِ ثابتی بدانیم («آدم حساب‌وکتاب نیستم» یا «خلاق نیستم»)، به‌راحتی از اشتباهاتمان دلسرد می‌شویم و انگیزهٔ کم‌تری برای تلاش داریم. درعوض اگر استعداد را چیزی حساب کنیم که می‌توانیم آن را پرورش دهیم، چالش‌ها را فرصت به‌حساب می‌آوریم و بیش‌تر تلاش می‌کنیم که مشکلاتِ حل‌ناشدنی را از سرِ راه برداریم؛ با چنین کارهایی هم به موفقیتِ بیش‌تری می‌رسیم.

کسانی که خودشان مبلمانِ ایکیا را سرهم می‌کنند حاضرند برای مبلمانی که سرهم کرده‌اند نسبت‌به مبلمانی که از قبل سرهم شده پولِ بیش‌تری بپردازند. آن‌ها برای مبلمانی که به‌دست خودشان سرهم شده ارزشِ بیش‌تری قائل‌اند، چون با دیدنِ آن، لیاقتِ خودشان را به خاطر می‌آورند.

- اگر مدیرید، ساعات اداری را رعایت کنید. ساعات اداری فرصتی برای افرادِ زیردست شماست تا برای سؤال‌کردن بیایند سراغتان. به‌جای این‌که دائم کارمندانتان را زیرنظر بگیرید، به آن‌ها فرصتِ حل مشکل و دسترسی در زمان نیاز بدهید.

- از مدیرتان بخواهید به‌جای تعیین روندِ کار، نتایج را تعیین کند. اعضای گروهی که می‌توانند روندِ کاریِ خود را تعیین کنند باانگیزه‌ترند.