بریده‌هایی از کتاب چرا ماهی ها وجود ندارند

«اگر ملتی بهترین زاده‌هایش را برای مردن بفرستد، رده دومی‌ها جای خالی‌شان را پر می‌کنند. (۶) ضعیف‌ها، پست‌ها، به‌دردنخورها ازدیاد پیدا می‌کنند و... سرزمین مال آن‌ها می‌شود.

بزرگ‌ترین مغز یا بهترین حافظه مال ما نیست. ما سریع‌ترین یا قوی‌ترین یا فعال‌ترین موجود نیستیم. فقط ما نیستیم که جفت‌مان را برای تمام عمر انتخاب می‌کنیم، از خود نوع‌دوستی نشان می‌دهیم، از ابزار و زبان استفاده می‌کنیم. بیشترین رونوشت ژن‌های در گردش را ما نداریم. ما حتی جدیدترین موجود زمین هم نیستیم. این چیزی بود که داروین آن‌قدر سخت تلاش می‌کرد به خوانندگانش بفهماند. هیچ نردبانی در کار نیست. به زبان دانشمندی‌اش فریاد می‌زند ناتورا نون فاکیت سالتوم. (۱۱) هیچ «پرشی» در کار نیست. پله‌هایی که می‌بینیم زاییدهٔ تخیل‌مان است، بیشتر محض «راحتی» است تا حقیقت. به نظر داروین، انگل‌ها نه مایهٔ انزجار، بلکه مایهٔ شگفتی هستند

«ضرب‌المثلی عربی این موضوع را بی‌پرده بیان می‌کند: پدر علف هرز؛ مادر علف هرز؛ انتظار داری دختر ریشهٔ زعفران باشد؟»(۶۲)

(۸۹) دولت امریکا اعتراف کرد که بیش از دوهزار و پانصد زن بومی امریکایی را در اوایل دههٔ ۱۹۷۰، به زور عقیم کرده است. (۹۰) مدیریت به‌نژادی ایالت کارولینای شمالی در دهه‌های شصت و هفتاد میلادی صدها زن سیاه‌پوست را تعقیب و عقیم کرد. (۹۱) و حقیقت سرسام‌آوری دیگری این است که بین سال‌های ۱۹۳۳ و ۱۹۶۸، دولت امریکا تقریباً یک‌سوم همهٔ زنان پورتوریکویی را عقیم کرد. (۹۲)

پروندهٔ کری راه را برای بیش از شصت هزار عمل عقیم‌سازی هموار کرد، جراحی‌هایی که همه به صورت قانونی و خلاف میل افراد، در سراسر امریکا به نام «رفاه عمومی»(۸۵) انجام شد. بسیاری از این «نااصلح‌ها» ها فراموش شده‌اند، اما محققان تلاش کرده‌اند هر خبری را که پیدا می‌کنند، در دسترس همگان نگه دارند. در سال ۲۰۰۷، مورخی از دانشگاه میشیگان، الکساندرا مینا استرن، در کمد بایگانی یک ادارهٔ دولتی در ساکرامنتو یک سری حلقهٔ میکروفیلم پیدا کرد. (۸۶) این میکروفیلم‌ها یک‌جور دفتر ثبت بود ــ نام و اطلاعات جمعیت‌شناختی همهٔ افرادی که از ۱۹۱۹ تا ۱۹۵۲ در کالیفرنیا عقیم شده بودند ــ یعنی در ایالتی که دیوید برای زندگی انتخاب کرده بود. فهرست نزدیک بیست هزار نفر بود. (۸۷)

در سال ۱۹۱۵، پزشکی به نام هری هایزلدن در شیکاگو کودکان معلول را رها می‌کرد تا بمیرند، (۲۹) و با این کارش لقب «لک‌لک سیاه» را به او دادند. (۳۰) شایعاتی پخش شده بود مبنی بر اینکه بیمارستانی روانی در ایلینوی هست که بیمارانش را عمداً با شیر آلوده به باکتری عاملِ سل می‌کشد. (۳۱) به گفتهٔ پل لومباردو، پژوهشگری که زحمات قهرمانانه‌ای برای آشکارکردن این تکهٔ عظیم از تاریخ کشیده است، حتی تعدادی از پزشکان به خودشان می‌بالیدند که بیماران «نااصلح» را عقیم می‌کنند، (۳۲) ولی پزشکان بی‌شمار دیگری این کارشان را به صورت «بی‌سروصدا» انجام می‌دادند (۳۳)، در پشت صحنه و بدون اختیار قانونی.

دانستن اینکه در هر موجودی که به آن می‌نگریم پیچیدگی‌هایی هست که ما هیچ‌گاه قادر به درک‌شان نخواهیم بود.

پدرم درحالی‌که به خاک پر از برگ‌های سوزنی زیر سکو اشاره می‌کرد گفت: «هیچ‌وقت فراموش نکن، هرچقدر هم احساس خاص بودن کنی، هیچ فرقی با یه مورچه نداری. شاید یه کمی بزرگ‌تر باشی، ولی ارزش‌تون با هم یکیه.»

از ویلسون پرسیدم: «مهم نیست که آدم داره به خودش دروغ می‌گه؟» او جواب داد: «چه ضرری داره؟ اگه باعث غلبه بر ترس بشه و باعث رفتارهای مضر در آینده نشه، به نظر من که اشکالی نداره.»(۷)

«هنوز هم تنهایی و پریشانی مدید بعد از مرگ ناگهانی‌اش را به یاد دارم. هر شب خواب می‌دیدم که مرگش حقیقت ندارد و او صحیح و سالم برگشته است.»

هرچه باشد، انسان است که پابرجا می‌ماند و ارادهٔ انسان است که تقدیر را شکل می‌دهد. زلزله و آتش نشان می‌دهد انسان را نمی‌توان متزلزل کرد و نمی‌توان سوزاند. خانه‌هایی که می‌سازد خانه‌هایی سست است، اما او بیرون این خانه‌های سست ایستاده و می‌تواند دوباره آن‌ها را بسازد. بنای شهری بزرگ اعجاب‌آور است. ولی شگفت‌تر از آن خودِ شهربودن است، چراکه شهر متشکل است از انسان‌ها و انسان همیشه باید برتر و والاتر از آفریده‌های خود باشد. آنچه درون انسان است بزرگ‌تر از هر کاری است که می‌تواند کند.

او بالاخره به این نتیجه رسید که گونه‌ها، در واقع همهٔ آن رده‌های وسواس‌آمیزی که آرایه‌شناسان معتقد بودند در طبیعت تغییرناپذیر است (سرده، خانواده، راسته، رده و غیره) ساختهٔ انسان هستند. مرزهایی مفید، اما من‌درآوردی که برای «راحتی» خودمان دور جریان زندگی، جریانی که همواره در حال تکامل است، می‌کشیم. (۷) به قول داروین: «ناتورا نون فاکیت سالتوم.»(۸) یعنی طبیعت پرش ندارد. طبیعت هیچ حدومرز مشخصی ندارد.

او معتقد بود هر گونه‌ای «فکری از افکار خدا» است و وظیفهٔ آرایه‌شناسی به معنای واقعی کلمه «ترجمهٔ افکار خالق... به زبان بشر» است.

«جهل لذت‌بخش‌ترین علم دنیاست، چراکه بی‌هیچ سختی و مشقتی به دست می‌آید و ذهن را از اندوه و افسردگی در امان نگه می‌دارد.»

اگر به باورهای زمانه راضی باشیم، این باورها ما را عقب‌مانده، راکد و بیمار نگه می‌دارند.

«و عجب وصلهٔ ناجوری‌ست رنگی در خاطر شب بودن، و شبی در خاطر یک جعبه مداد رنگی. و هم آری، چه ظریف، که بهار پشت زمستان درمی‌آید.»

عزم. مترادفی جذاب‌تر برای پشتکار. عزم. شیرجه‌رفتن ماشین‌گونه به سوی «اهداف شدیداً درازمدت» بدون دریافت هیچ «بازخورد مثبت.»(۱۳) عزم. توانایی بارها و بارها کوبیدن خود به در بسته

افراد وقتی دچار این حس بی‌کفایتی فردی هستند، گردآوری بیمارگونه کمک می‌کند احساس بهتری کنند.

«ما ذره‌ای روی ذره‌ای روی یک ذره هستیم.»

ماهیان یادآورهایی پولک‌دار بودند، برای این نکته که انسان تا چه حد می‌تواند دچار لغزش شود، اگر با امیال پَستش مقابله نکند: