بریده‌هایی از کتاب قدرت انضباط شخصی

مغز انسان چنان بیش از حد رشد کرده است که حتی وقتی پاسخ بسیار واضح است، باز هم درباره تصمیم خود بیش از حد به تفکر می‌پردازد. همچنین از آنجا که ما توانایی توجیه رفتار خود را داریم، خودمان را فریب می‌دهیم تا به چیزی که دوست‌اش داریم برسیم.

وقتی خودمان را به چالش نکشیم، نمی‌توانیم به توانایی واقعی‌مان پی ببریم.

وقتی به خودمان ایمان بیاوریم، ذهن ما بهترین دوست‌مان می‌شود، اما وقتی روایت شکست را پذیرفتیم بدترین دشمن ما می‌شود.

شما می‌توانید با شکستن اهداف بلندمدت‌تان به گام‌های کوچک و تعیین هدف‌های روزانه برای خودتان، به آن‌ها برسید. یک رؤیای بزرگ ممکن است دلهره‌آور به نظر برسد، مخصوصاً وقتی به وضعیت فعلی خود نگاه کنید و متوجه شوید که چقدر از آن رؤیای خود فاصله دارید. با این حال، هنگامی‌که هدف خود را به مراحل کوچک و عملی تقسیم می‌کنید، دستیابی به آن بسیار آسان‌تر می‌شود.

اراده مانند عضله است و هرچه بیشتر به کار گرفته شود، قدرت آن بیشتر می‌شود. شما نمی‌خواهید یک‌شبه به سطح انضباط شخصی که بیل گیتس دارد برسید. این کار مدتی طول خواهد کشید، اما باید از جایی شروع کنید.

اهداف خود را هماهنگ با توانایی‌های‌تان انتخاب کنید. هنگامی‌که از موفق شدن‌تان اطمینان حاصل کردید، اقدام‌تان را شروع کنید. «سعی کردن» یک دستورالعمل فاجعه‌بار است، در حالی که «انجام دادن» تعیین کننده و قاطع است. ذهنیت «سعی» منجر به ایجاد باورهای منفی و غیرمفید می‌شود و شما را از دستیابی به اهداف‌تان باز می‌دارد.

قبل از شروع کار بر روی یک پروژه جدید، اطمینان حاصل کنید که از آنچه می‌خواهید به آن برسید کاملاً آگاه هستید. صرفاً فکر کردن در مورد آنچه می‌خواهید کافی نیست، یک قلم و دفترچه یادداشت تهیه کنید و آن‌ها را یادداشت کنید. اگر از اهداف خود مطمئن نیستید، کار را تا زمانی که مطمئن شوید به تعویق بیندازید زیرا اگر ندانید به کجا می‌روید، وقت و انرژی زیادی را هدر خواهید داد. همچنین، وقتی موفق به برنامه‌ریزی نشوید، شکست خواهید خورد

از نقاط قوت، ضعف و مهارت‌های خود یک لیست داشته باشید. ثبت آنچه که قادر به انجام آن هستید می‌تواند به شما، شجاعت روبرو شدن با آن‌ها را بدهد و در نهایت به انضباط شخصی ختم می‌شود. وقت خود را صرف ضعف‌های‌تان نکنید، چرا که این نگرش، مانع حرکت شما به سمت اهداف‌تان خواهد شد. اگر می‌دانید که آنچه برای موفقیت لازم است را دارید، شروع کنید و انجام دهید

در طرف مقابل، وقتی با ذهنیت «انجام دادن» شروع به کار می‌کنید، در واقع نتیجه کار، هم برای خودتان و هم دیگران مشخص است. نتیجه ساده است: آیا کار پیش رفته و به پایان رسیده است یا نه؟ در ذهنیت «انجام دادن» بهانه، هیچ جایی ندارد. اگر می‌خواهید نتیجه بگیرید، باید انضباط شخصی داشته باشید.

وقتی شما به جای «انجام» یک کار، قصد دارید «سعی» خود را بکنید، بدان معنی است که مسئولیت کمتری را قبول خواهید کرد. هنگامی‌که با ذهنیت «سعی کردن» شروع به کاری می‌کنید، در واقع این اجازه را به خودتان می‌دهید که به محض اینکه احساس کردید به‌اندازه کافی سعی خود را کرده‌اید، دست از تلاش بردارید. در این حالت میزان سعی شما چقدر خواهد بود تا به این نتیجه برسید که به‌اندازه کافی تلاش کرده‌اید؟ اندازه‌گیری میزان سعی شما دشوار است، نه؟ این کار راه را برای خودفریبی باز می‌کند زیرا اکنون می‌توانید به خود بگویید که تمام تلاش‌تان را کرده‌اید، حتی اگر در واقعیت تلاش کمی کرده باشید.

وقتی به خود می‌گویید که تمام «سعی» خود را برای انجام کاری خواهم کرد، گویی در ناخودآگاه‌تان احتمال شکست و نرسیدن به موفقیت را نیز در نظر گرفته‌اید و برای آنچه قادر به دستیابی به آن هستید محدودیتی قائل شده‌اید. مواقعی وجود دارد که شانس با شما یار است و می‌توانید صرفاً با سعی کردن به موفقیت برسید. با این حال، یک قاعده کلی وجود دارد که می‌گوید، زندگی دقیقاً همان چیزی را به شما می‌دهد که شما به زندگی ارائه داده‌اید و وقتی به جای سعی کردن، کاری را انجام دهید، همیشه نتایج بهتری خواهید گرفت.

جملات مشهوری مانند «حداقل سعی‌ات را کردی» یا «مهم شرکت کردن است نه برنده شدن»، این نگرش را بیشتر تقویت می‌کنند. چنین جملاتی به‌صورت غیر مستقیم این ایده را منتقل می‌کنند که همیشه فرصت‌های دیگری نیز برای موفقیت وجود دارد. واقعیت این است که بعضی مواقع شرایطی پیش می‌آید که فرصت دیگری برای انجام دوباره یک کار ندارید. شما باید آن لحظه را دریابید زیرا این فرصت هرگز در آینده تکرار نخواهد شد.

یکی از مفیدترین کارهایی که می‌توانید جهت بهبود انضباط شخصی خود انجام دهید، حذف کلمه «سعی کردن» از دایره واژگان‌تان است. این تغییر جزئی، می‌تواند نگرش شما نسبت به خودتان را عوض کند و باعث افزایش عزت‌نفس‌تان شود. روش تفکر شما تنها چیزی نیست که زندگی‌تان را شکل می‌دهد. کلمات و واژه‌های شما، چه آن‌ها را با صدای بلند بگویید و چه در ذهن خودتان تکرار کنید نیز دارای قدرت هستند و نقشی تعیین کننده در نحوه نگرش شما به خودتان و میزان موفقیت‌تان دارند.

ایده اصلی در فلسفه ذن این است که نباید در ترس از آینده زندگی کنید. بودا یک چارچوب معنوی به نام راه اصیل هشتگانه گردآوری کرده است و در آن رهنمودهایی درباره «گفتار درست»، «دیدگاه درست» و «کردار درست» ارائه می‌دهد. این دستورالعمل‌ها، نه تنها عمل‌گرایانه هستند، بلکه نوعی هدف نیز هستند. راه اصیل هشتگانه نشان می‌دهد که اصول ذن با رسیدن به هدف، در تقابل نیستند. وقتی در زمان حال زندگی می‌کنید، به جای اینکه روی این واقعیت که از اهداف‌تان خیلی دور هستید تمرکز کنید، به گام‌های کوچکی که می‌توانید برای رسیدن به هدف‌های خود بردارید فکر می‌کنید.

اول اینکه با فلسفه ذن، شما خواهید پذیرفت که چون گریزی از رنج نیست پس باید با تلاش در جهت رسیدن به اهداف خود، برای رنج آماده شوید. در گام دوم، شما توانایی کنترل ذهن خود را خواهید داشت. همچنین به جای اتلاف وقت و انرژی‌تان در جهت فکر کردن درباره افسوس‌ها و نشخوار کردن آن‌ها، بر درک لحظه حال متمرکز خواهید شد. سومین نکته این است که دیگر اجازه نخواهید داد ترس شما را کنترل کند، زیرا ترس چیزی نیست جز اندیشیدن به بدترین نتیجه در مورد هر موقعیتی که در آن هستید.

بیایید به مسئله هویت خود بپردازیم. ذن به ما می‌آموزد که تصورات خشکی که درباره خودمان داریم ما را محدود کرده و باعث می‌شوند به الگوی رفتاری مخرب‌مان بچسبیم. اولین باری که شروع به مطالعه درباره ذن کردم به ذهنم خطور کرد که تصویری که از خودم داشتم تصویر یک فرد موفق بود. می‌توانم بشنوم که از من می‌پرسید «مشکل این طرز تفکر چیست؟» خوب، اگر بدانید موفق بودن چه معنایی دارد، خواهید فهمید که زندگی کردن بر اساس انتظارات و ایده‌آل‌ها بسیار سخت است و می‌تواند سلامت روان شما را به خطر اندازد.

بودایی‌ها معتقدند که ما باید در لحظه حال زندگی کنیم و گذشته چیزی نیست جز مجموعه‌ای از تفاسیر و خاطرات. از سوی دیگر ما هنوز وارد آینده نیز نشده‌ایم و بنابراین نگرانی و وسواس در مورد اینکه همه چیز باید در مسیر خاصی پیش برود فقط منجر به رنج غیرضروری خواهد شد

ما باید این ایده را که دنیا متشکل از «من» و «شما» است رها کنیم و بپذیریم که همه چیز به هم پیوسته است. وقتی به این سطح از بینش دست یافتیم، دیگر دلواپسی‌های این دنیا مانند کسب دارایی‌های مادی و موقعیت اجتماعی، ما را نگران نخواهد کرد. پس از این مرحله و با صرف کردن تمام انرژی خود در جهت رشد اخلاقی، می‌توانیم زندگی متعادل‌تری داشته باشیم. همچنین با دست کشیدن از این اندیشه که رویدادهای بیرونی می‌توانند ما را خوشحال کنند، خود را از رنج‌های غیرضروری رها خواهیم کرد.

تمرکز وی بر دو مفهوم اصلی بود؛ مفهوم اول این بود که رنج کشیدن یک بخش طبیعی از زندگی بشر است. مورد دوم نیز این بود که در بیشتر موارد، خودمان مسئول رنج‌هایی هستیم که متحمل می‌شویم.

بودائیان ذن، گنجینه‌ای از خردمندی در مورد دست‌یابی به اهداف، غلبه بر ترس و به تأخیر انداختن ارضاء نیازها هستند. همه این اقدامات، پایه‌ای قدرتمند برای نظم و انضباط شخصی فراهم می‌کنند. ذن یک دین نیست بلکه به عنوان یک تجربه زندگی مبتنی بر آموزه‌های بودا در نظر گرفته می‌شود. «ساتوری» یک اصطلاح ژاپنی و شبیه به ذن است و معنی آن «تلالو الهام» یا «اولین جلوه» است. برای تجربه ذن، شما باید در زمان حال زندگی کنید و یک باور عمیق نسبت به این داشته باشید که همه چیز در جهان به هم پیوسته است.