بریده‌هایی از کتاب عادت های اتمی (خلاصه کتاب)

فرایند دو پله‌ای برای تغییر هویت شما این فرایند ساده تنها دو پله دارد: ۱.دربارهٔ هویتی که می‌خواهید داشته باشید تصمیم بگیرید.  ۲.این هویت را با پیروزی‌های کوچک به خودتان ثابت کنید.

هویت شمشیری دو لبه است و زمانی که آن را قبول کردید، چشم‌بسته از نرمال‌های  هویتی‌تان پیروی می‌کنید.

خیلی از افراد بدون در نظر گرفتن هویت  شروع به تلاش برای تغییر می‌کنند. یادتان باشد رفتاری که با هویت شما سازگار نباشد زیاد پایدار نخواهد بود.

تابه‌حال به این فکر کرده‌اید که چرا ترک عادت بد و یا ایجاد عادت‌های خوب تا این حد سخت است؟ چرا ایجاد عاداتی مثل ورزش کردن، شکرگزاری و بهبود آداب معاشرت حتی باوجود انگیزه بالا تا این حد مشکل است؟   در مقابل چرا ترک عاداتی مثل پرخوری، تماشای بیش‌ازحد تلویزیون، تنبلی و غیره این‌قدر سخت است؟ سختی این دو مورد به این دلیل است که ما  سعی می‌کنیم چیزی اشتباه را تغییر دهیم و یا سعی می‌کنیم که عاداتمان را به شیوه‌ای اشتباه تغییر دهیم.

عادت‌های بدبارها و بارها خود را تکرار می‌کنند، نه به این خاطر که شما نمی‌خواهید آن‌ها را ترک کنید، بلکه به این دلیل که سیستمی غلط برای تغییر آن‌ها دارید.  اشکال اینجاست که شما به‌اندازه سطح سیستمتان بالا می‌آید نه سطح اهدافتان.

؛ اما آنچه برای پیشرفت لازم است، سیستم است. یادتان باشد برنده‌ها و بازنده‌ها اهداف مشابه دارند، پس آنچه باعث موفقیت می‌شود سیستم بهتر است.

 حال از شما سؤالی دارم، اگر تمرکزتان را از روی اهدافتان بردارید و بر روی سیستمتان متمرکز شوید، آیا بازهم موفق خواهید شد؟ مسلماً همین‌طور است

در مراحل اولیه و میانی هر تلاش، یک دوره ناامیدی بزرگ وجود دارد. شما انتظار پیشرفت خطی رادارید و اگر این‌طور نباشد ناامید می‌شوید؛ اما به خاطر داشته باشید که نتایج بزرگ یک‌شبه حاصل نمی‌شود!

ما خودمان را متقاعد کرده‌ایم که پیروزی‌های بزرگ نیاز به اقدامات بزرگ دارد. ما برای کاهش وزن،  خلق یک کسب‌وکار، قهرمانی در یک‌رشته ورزشی و یا هر هدفی همواره به دنبال اقدامات بزرگ هستیم. درحالی‌که اصلاً  پیشرفت‌های یک‌درصدی  را پیشرفت در نظر نمی‌گیریم. درحالی‌که اگر شما بتوانید هرروز تنها یک درصد از روز قبلتان بهتر شوید، در انتهای سال ۳۷  برابر پیشرفت کرده‌اید. در مقابل اگر هرروز یک درصد بدتر شوید در پایان سال تقریباً به صفر می‌رسید.

من آموختم که تنها تغییرات کوچکی در زندگی خودم به وجود آورم و این تغییرات به نتایج ماورای تصور من ختم شد.

در دورانی که همکلاسیان من تا دیروقت بیدار بودند و به بازی‌های کامپیوتری می‌پرداختند من سعی می‌کردم که هرروز صبح زود از خواب بیدار شوم، به تمرین بپردازم و خودم را تقویت کنم. این عوامل احساس کنترل زندگی به من داد

هرگاه که باکاری مواجه شدید و احساس لذت کردید این سؤال را از خودتان بپرسید که آیا این کار با اهداف بلندمدت من هماهنگ است یا نه؟

در قانون دوم، هدف ما این است که یاد بگیریم چطور عادت‌هایمان را وسوسه‌انگیز و جذاب کنیم و یا برای ترک عادتی آن را زشت و نفرت‌انگیز جلوه دهیم.