کتاب همچون درمان

خانم میشل زنی میانسال و سرایدار یک آپاراتمان در پاریس است. آپارتمانی که در آن همه ساکنان ثروتمند، تحصیل‌کرده و پرقدرت و نفوذ هستند. در این آپارتمان کسی باورش نمی‌شود که سرایدارشان، کسی که هرروز راه‌پله‌ها را تمیز می‌کند و مسئول کارهای اجرایی آپارتمان است، زنی که اغلب ساکت است و انگار که در ذهنش هیچ چیز نمی‌گذرد، کتاب‌خوان‌ترین ساکن آپارتمان است! خانم میشل یک کتاب‌خوان معمولی هم نیست، سبک و سلیقه مطالعاتی خاصی دارد و از هنر و نقد هنری هم سر در می‌آورد.

خانم میشل و پالوما را «کتاب‌ها» به هم پیوند دادند، همانطور که ترزا و توماس را در کتاب سبکی تحمل‌ناپذیر هستی به هم نزدیک کرد. توماس پزشک ساکن پراگ بود و ترزا پیش‌خدمتی دهاتی (تعبیر توماس برای توصیف ترزا در متن کتاب). وقتی برای اولین بار ترزا از قطار پیاده شد، یک جلد «آناکارنینا» در دست داشت. ترزا «عاشق این بود که با کتابی زیر بغل در خیابان قدم بزند. کتاب زیر بغل او به اندازه‌ی عصای در دست شیک‌پوشان صد سال پیش برای او اهمیت داشت و او را از دیگران متمایز می‌کرد». «از نظر ترزا، کتاب نشانه‌ی نوعی برادری پنهان است». در سبکی تحمل‌ناپذیر هستی فلسفه و نگاه میلان کوندرا به زندگی را در قالب داستانی جذاب و پرکشش می‌خوانیم.

وقتی عزیزی را از دست می‌دهیم، هر کدام از ما راهی و روشی را برای کم کردن رنج ناشی از فقدان در پیش می‌گیریم. نینا پس از مرگ خواهرش به کتاب‌ها پناه برد. او تصمیم گرفت به مدت یک سال هرروز یک کتاب را بخواند و برای آن یک مرور و نقد و بررسی در وبلاگ شخصیش بنویسد. برای این کار مجبور بود از محل کارش خارج شود و کمی مسئولیت‌های خانه را با همسرش تقسیم کند. از طرفی هم مجبور بود قید کتاب‌های طولانی را بزند. نینا با اینکارش انگار می‌خواست به جای خواهرش آن‌ماری هم کتاب بخواند.

جمله‌ی خیلی کلیشه‌ای «زندگی ما مانند یک کتاب است» را حتما شنیده‌اید. اما همین جمله‌ی کلیشه‌ای ایده‌ی کتاب «کتابخانه‌ی نیمه شب» است. تنها ارتباط این کتاب با موضوع این یادداشت هم در این است که زندگی هر کدام از ما می‌تواند بسته به نوع انتخاب‌هایمان، یک کتاب جداگانه با کلی ماجرای متفاوت باشد!

سایه باد داستان کتابی به نام «سایه باد» است. داستان از آنجایی شروع می‌شود که پدر و پسری به گورستان کتاب‌های فراموش شده می‌روند، جایی که «سایه باد» نگه‌داری می‌شود. پدر به پسرش این کتاب را می‌دهد. کتابی که خودش سال‌ها قبل آن را خوانده و اسم پسرش را هم حتی از روی شخصیت اصلی همین کتاب انتخاب می‌کند. ماجرای این کتاب، عشق میان ژولین و پنه‌لوپه است که در عین زیبایی، غم‌انگیز و پر از فراز و نشیب است.

یک روز ایده‌ی برگزاری جلسات جین آستین خوانی و راه دادن جین آستین به زندگی امروز، به ذهن جوسلین، زنی مستقل و مجرد در ابتدای دهه پنجم زندگی، می‌رسد. باشگاه کتابخوانی متشکل از پنج زن و یک مرد به زودی در یکی از شهرهای کالیفرنیا، جلسات جدی و در عین حال مفرح، دوستانه و در عین حال پرتنش خود را آغاز می‌کند. رمان «باشگاه کتابخوانی جین آستین»، ما را هم‌زمان به دنیای بریتانیای قرن هیجده و آمریکای عصر حاضر می‌برد. مشابهت‌های ناگزیری که بین زندگی شخصیت‌های رمان‌های آستین و شخصیت‌های رمان پیش رو وجود دارد، گاه جهت زندگی آنها را تغییر می‌دهد. باشگاه کتابخوانی جین آستین رمانی است در ستایش رمان، کتابی در ستایش کتاب.

مرد میانسال کتابفروش همسرش را از دست داده و به خاطر این فقدان، ارتباطش را با همه دنیا قطع می‌کند. اما روزی در کتابفروشیش صدای گریه‌ی کودکی را می‌شنود. دختربچه‌ای که سر راه گذاشته شده، برای کتابفروش امید به ارمغان می‌آورد. دخترک بزرگ می‌شود و کم کم معلوم می‌شود که حسابی به کتاب‌خواندن و نویسندگی علاقه دارد و پدرخوانده‌اش برایش لیستی از کتاب‌هایی که باید بخواند، تهیه می‌کند. ما هم در هر بخش از این کتاب با یکی از کتاب‌های لیست کتابفروش آشنا می‌شویم. احتمالا بعد از خواندن این کتاب هم مانند کتاب تولستوی و مبل بنفش، شما یک لیست بلند بالا از کتاب‌هایی که باید برای خودتان تهیه کنید، پیدا می‌کنید.