نظرات کاربران درباره کتاب صوتی راهنمای مردن با گیاهان دارویی

گویندگی خیلی خوب بود ولی به نظر من داستان خامه و هنو جا داره واسه ادیت کردن

این کتاب شرح زندگی دختری نابینا (راوی داستان) به همراه مادرش است در حالی که راوی از کودکی در خانه حبس و با دنیای بیرون ارتباطی ندارد. داستان حول محور شخصیت پریشان و توهمات و خیالات دختر نابیناست به طوری که در طول داستان به طور مکرر شاهد خود آسیبی دختر و لذت و آرامش گرفتن او به سبب سوزاندن یا بریدن پوست و مکیدن خون خودش هستیم. در نهایت این حالات پریشان دختر، سرنوشت مادر را نیز به شکل باور نکردنی تغییر می دهد. به طور خلاصه از حال بد کن ترین کتاب هایی بود که خوندم!!!

بدترین کتابی بود که در تمام عمرم شنیدم

بد نبود، منم مثل دوستان اگر قرار بود کتاب کاغذیش رو بخونم نمی‌تونستم تمامش کنم. داستان شبیه کتاب اتاق بود و منو یاد اون مینداخت ولی یه جاهایی حوصلم سر میرفت از توصیف‌های خیلی زیاد. گوینده خوب بود ولی چون توصیف زیاد بود مجبور شدم سرعت کتاب رو ۱/۵× بزارم.

این کتاب به تقویت احساس کمک میکند

بعد از مدتها یک رمان ایرانی عااالی با بهترین خوانش شنیدم. یک دنیا ممنون.

من که خیلی دوسش داشتم 🥰

من باهاش ارتباط برقرار کردم ، صدای گوینده خیلی روی شخصیت اصلی نشسته بود.

فکر می کردم جالب باشه ولی داستان جذابی نداشت و بیشتر جملات قشنگ داشت تا داستان

کتاب یک شاهکار ادبی و احساسیه که البته با لحن و صدای بی حس راوی همخوانی ندارد . کاش راوی به حس و محتوای متن بیشتر متعهد بود . در جایی نام کتاب طغیان نایبیان به اشتباه طغیان نابینایان خوانده میشه.

خیلی دوسش داشتم جز مورد علاقه هامه

من در انتخاب کتاب سختگیرم و هر کتابی برام جذاب و دل نشین جلوه نمیکنه. ولی بعد از مدت ها، این کتابی بود که با تک تک جملاتش ارتباط برقرار کردم و همیشه برام به عنوان کتاب ایده آل در ذهنم ماندگار میشه. خوانش هم که حرف نداشت و بسیار متن رو ملموس میکرد👌🏻👏🏻

واقعا حیف وقتی که براش گذاشتم....انگار توهمات یه ذهن مریض بود...همش منتظر بودم بفهمم مفهوم داستان چیه که یهو تموم شد.فقط صدای نگار جواهریان عالی وآرام بخش بود

کتابی جذاب پر از معنا است توصیف های زیبا نمی تونی کنارش بزاری

در کل اصلا توصیه نمیکنم یا به نظرم بهتره حداقل با سرعت دوبرابر گوش بدید اتلاف وقت و اعصاب و در اخر هم خواننده میمونه و تهوع. گرچه توصیف کلا امر لذت بخشی هست اما اینجا توصیف ها غالبا تکراری بود آن هم در بستر یک داستان زجر آور. برای کسی که مدتی به علت عمل چشم قرار نبود جایی رو ببینه از جهت مشابهت وضع و توصیفات نابینایان انتخاب خوبی به نظر میرسید اما از جهت کلیت داستان یک شکنجه کلمل بود؛ واقعا تنظیم یک بستر داستانی معقول انقدر سخته؟ فقط حدود ده درصد که ارجاع به کتاب قانون بوعلی بود باعث میشد کتاب قابل تحمل باشه. حدود سی درصد متنهای کاملا تکراری و فاقد خلاقیت هست طوری که دو سه فصل اخر رو میتونید حفظ باشید شاید اگر بخوام دستاوردم از کتاب رو بگم فهم ضرب المثل قدیمی است که کسی میگفت آی مثلا درد دارم دارم میمیرم، در جوابش میگفتن وا مگه تخم تاتوره خوردی که بمیری؟! فهمیدم تاتوره چیه مثلا. البته دیگه بلدم جسدم مومیایی کنم. جسدهای خود را به ما بسپارید...!!!

اول کتاب خوب شروع شد ولی پایان کتاب حس خوبی نداشت

اسم کتاب رو میشه گذاشت: وقتی زندانبانی، زندانبان دیگر را کشت

کتابی بسیار ناراحت کنندس و عجیب خیلی هم غیرمنتظره به پایان میرسه جوری که ادمو میترسونه من توصیفات ریز جزئی و دقیقی که باعث می‌شد حس کنم تک تک صحنه های کتاب رو میبینم دوست داشتم دید متفاوتی که از توصیف جهان توسط یک فرد نابینا به ادم میداد جالب بود صوتیش خوبه فکر کنم اگه متنیش بود تمومش نمیکزدم

سبک کتاب خیلی متفاوت بود ، ایده خیلی جالبی داشت اما من اینطور سبک ها برایم جذاب نیست . اواخر کتاب به حدی ترسناک بود که سعی میکردم تجسم نکنم تنها گوش بدهم تا بفهمم در آخر برای این دختر چه اتفاقی می افتد .پایان کتاب باز بود البته

من اصلا خوشم نیومد. داستان پر از توهمه. بخصوص اینکه نویسنده اصلا اطلاعاتی در مورد گیاهان دارویی نداره! «گیاه عاقرقرحا» اونقدر گلش زیبا و ظریفه و هیچ تیغی نداره که بخواد کسی رو کور کنه!!! (لطفا در مورد این گل که اصلا بوته نداره و کلا بیست سانتی متر بیشتر نیست در گوگل سرچ کنید و خودتون ببینید) فقط یک ذهن مریض میتونه یک داستان اینقدر مریض بنویسه