کتاب نمی‌توانی به من آسیب بزنی

معرفی کتاب نمی‌توانی به من آسیب بزنی

دیوید گاگینز به‌عنوان آماده‌ترین مرد (واقعی) ایالات متحده آمریکا شناخته می‌شود و در کتاب نمی‌توانی به من آسیب بزنی، بر ذهنت چیره شو و ناممکن را ممکن کن داستان جالب زندگی خود را به تصویر می‌کشد. میلاد بشیری این کتاب را به فارسی ترجمه کرده است.

خلاصه کتاب نمی‌توانی به من آسیب بزنی

گاگینز داستان را با شرح روزهای تلخ کودکی خود آغاز می‌کند. پسری سیاه‌پوست که شدیدترین شکنجه‌های روحی و جسمی را از سوی پدر خود متحمل شده است. فقر و افسردگی طی سال‌های طولانی همچون ماسه روان دیوید گاگینز را به پایین کشیده است. خوشبختانه داستان با ادامه رنج‌های این پسر سیاه‌پوست ادامه نمی‌یابد؛ نقطه عطف ماجرا رقم می‌خورد و دیوید تصمیم می‌گیرد یک بازنده نباشد. او می‌کوشد تا از تمام توانایی و استعداد خود بهره بگیرد و موفق شود. در حال حاضر دیوید گاگینز به‌عنوان نماد نیروهای مسلح ایالات متحده و یکی از ورزشکاران برتر استقامت در جهان شناخته می‌شود. دیوید گاگینز تنها شخصی است که تاکنون توانسته آموزش‌های تخصصی نیروی دریایی، رنجر ارتش و کنترل‌کننده هوایی تاکتیکی نیروی هوایی ایالات متحده را به پایان برساند.

او سعی دارد در این کتاب خواننده را متقاعد سازد تا از بیش‌ترین ظرفیت ذهن و جسم خود استفاده کند. در واقع با کمک گام‌های مطرح شده در این کتاب می‌توان موانع را کنار زد و به استقبال موفقیت، افتخار و آرامش شتافت. بدون شک لحن صادقانه و همراه با صمیمیت این کتاب تاثیر بسزایی در جلب مخاطب دارد.

خواندن کتاب نمی‌توانی به من آسیب بزنی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

مطالعه این کتاب را به همه کسانی که از توانایی و استعداد خود بی‌خبر هستند و خود را قربانی شرایط می‌دانند پیشنهاد می‌کنیم.

جملاتی از کتاب

وقتی در را باز کردم صدای دزدگیر بلند شد و من شوکه شدم! خشکم زده بود. به دیوار تکیه دادم و به صدای قدم‌هایش گوش دادم. صدای تق‌تق پله‌ها می‌آمد و می‌دانستم کارم تمام است. از پله‌ها پایین آمد، با لباس حوله‌ای، قهوه و هفت‌تیربه‌دست از غذاخوری به مهمان‌خانه آمد و تفنگش را به جلو نشانه گرفت. لوله تفنگ را می‌دیدم که آرام از گوشه اتاق بیرون می‌آمد. همین که از گوشه اتاق بیرون آمد مرا دید که شش متر آن‌طرف‌تر ایستاده بودم؛ اما تفنگش را پایین نیاورد. درست وسط دو چشمم را نشانه گرفت. صاف به او خیره شدم، با چهره‌ای رنگ‌پریده. پاهایم به کف زمین چسبیده بود. کس دیگری در خانه نبود. بخشی از من از او انتظار داشت که ماشه را بکشد. در آن زمان، دیگر اهمیت نمی‌دادم که زنده بمانم یا بمیرم. یک پسر هشت‌ساله خسته و ساده بودم که دیگر از ترس از پدرم خسته شده و از اسکیت‌لند بی‌زار بودم. بعداز یکی‌دو دقیقه تفنگش را پایین آورد و به طبقه بالا برگشت.

برای مطالعه‌ی جمله‌های بیشتری از کتاب، بخش نمونه کتاب را رایگان دانلود کنید.