کتاب جنگ های پونیک

کتاب جنگ های پونیک نوشتهٔ دان ناردو و ترجمهٔ فرید جواهرکلام است و گروه انتشاراتی ققنوس آن را منتشر کرده است. این کتاب روایت یکی از بزرگ‌ترین درگیری‌های دوران باستان است.

درباره کتاب جنگ های پونیک

جنگ‌های پونیک به مجموعه جنگ‌های طولانی و سهمگین و دامنه‌داری گفته می‌شود که بین سال‌های ۲۶۴ سال قبل از میلاد و ۱۴۶ سال قبل از میلاد میان دو قدرت روم و کارتاژ درگرفت. این جنگ‌ها تلفات بسیار به همراه داشت و درنهایت با پیروزی جمهوری روم به پایان رسید. این درگیری‌های سهمگین در پی طمع روم برای تصاحب جزیرهٔ سیسیل از دست کارتاژ آغاز شد. کتاب جنگ های پونیک روایت این جنگ‌های معروف است.

جنگ های پونیک پیامدهای گسترده‌ای برای جهان غرب داشت. این درگیری‌ها شامل موارد گوناگونی می‌‌شد: نبرد در دریا، در خشکی و نبردهای تن به تن وحشتناک. همچنین فرماندارهایی چون هانیبال، فابیوس ماکسیموس و اسکیپیو آمیلیانوس از معروف‌ترین قهرمانان آن‌ها هستند.

فصل‌های این کتاب عبارت‌اند از:

پیشگفتار: سایهٔ ترسناک جنگ جهانی

۱: رقابت دیرینه: مدیترانهٔ غربی بر لبهٔ پرتگاه جنگ

۲: بازگشت به میدان جنگ: کشمکش مرگبار آغاز می‌شود

۳: توسعه طلبی از راه تجاوز آشکار: سال‌های میانی جنگ

۴: جسارت، شکیبایی و نبوغ: هانیبال به ایتالیا حمله می‌کند

۵: روحیهٔ شکست ناپذیر روم: ورق جنگ به آهستگی برمی‌گردد

۶: در آستانهٔ نابودی: اوج خونین دومین جنگ

۷: کارتاژ در شعله‌های آتش: آخرین روزهای حیات شهری بزرگ

سخن پایانی: میراث روم و کارتاژ

خواندن کتاب جنگ های پونیک را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به دوستداران کتاب‌های تاریخی، به‌ویژه تاریخ غرب پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب جنگ های پونیک

«روم و کارتاژ در اوایل سدهٔ سوم پیش از میلاد، دو قدرت پیشتاز اقتصادی و نظامی در منطقهٔ مدیترانهٔ غربی بودند. شهرهای این دو قدرت بزرگ را فقط حدود ۵۰۰ کیلومتر دریای آزاد از هم جدا می‌کرد؛ و هر کدام از آن‌ها در یک موقعیت جغرافیایی استراتژیک قرار گرفته بودند. روم یک سلسله تپه‌های کم‌ارتفاع را در انحنای رودخانهٔ تیبر تصرف کرده بود که حدود ۲۴ کیلومتری سواحل غربی ایتالیا قرار داشتند. کارتاژ تقریباً به موازات این ناحیه در جنوب قرار داشت؛ بر روی شبه‌جزیره‌ای در شمالی‌ترین ناحیه‌ای که امروزه تونس خوانده می‌شود، در شمال آفریقا. تونس، «چکمهٔ ایتالیا» و سیسیل (جزیرهٔ بزرگی که دقیقاً زیر چکمهٔ ایتالیا واقع شده) عملاً مدیترانه را به دو بخش تقسیم می‌کنند. یک گسترهٔ دریایی به پهنای حدود ۱۶۰ کیلومتر بین تونس و سیسیل، و تنگهٔ باریکی به نام مسینا بین ایتالیا و سیسیل، تنها کانال‌های آبی هستند که دو بخش شرقی و غربی مدیترانه را به هم متصل می‌کنند. بنابراین هم روم و هم کارتاژ بر این مناطق مشرف و مسلط بودند. هر کدام از این دو رقیب با قدرت مکفی دریایی می‌توانستند به‌آسانی هر دو کانال را زیر نظر بگیرند و ضمن بهره‌مندی از مدیترانهٔ غربی آن را تحت کنترل بگیرند.

تمایل شدید و مداوم برای بهره‌مندی و کنترل این منطقه منجر به رقابت بین این دو قدرت شد و سرانجام این رقابت به جنگ واقعی و جدی بین کارتاژ و روم انجامید. بین سال‌های ۲۶۴ و ۱۴۶ ق.م، این دو کشور درگیر یک سلسله درگیری‌های حماسی شدند که به جنگ‌های پونیک معروف‌اند. واژهٔ «پونیک» از واژهٔ لاتینی پونیکوس مشتق می‌شود به معنای فنیقی‌ها؛ نام قومی از خاورمیانه که در اصل حدود سال ۸۵۰ ق.م کارتاژ را بنیان نهادند. این سه جنگ طولانی و پرهزینه باعث بروز یک سلسله درگیری‌های شدید و تمام‌عیار برای زنده ماندن، یا به‌عبارتی تنازع بقا، بین مردمان روم و کارتاژ شد. نتیجهٔ این درگیری‌ها محو یکی از آن‌ها از صحنهٔ روزگار، و تضمین درازمدت کنترل و فرمانروایی بی‌چون‌وچرای دیگری بر مدیترانهٔ غربی بود. از آن‌جا که نتیجهٔ این رویدادها تأثیر مهمی بر آیندهٔ تمدن اروپا و مدیترانهٔ غربی داشت، در مجموع، جنگ‌های پونیک را می‌توان یکی از تعیین‌کننده‌ترین رویدادهای تاریخ به شمار آورد.»