کتاب گودال پی

گودال پی یکی از نوشته‌های سیاسی آندره پلاتونوف در دهة ۱۹۳۰ میلادی است. این کتاب توسط سیدمحمد امیر ترجمه و توسط انتشارات خوب نیز منتشر شده است. پلاتونوف در داستان گودال پی سعی کرده است تا جبهه‌ای پرسشگر را در مقابل خشونت‌های عصر استالین و تلاش شدید دولت برای اشتراکی کردن ارکان مختلف زندگی در روسیه به‌وجود آورد.

درباره کتاب گودال پی

ویژگی منحصر به فردی که رمان گودال پی دارد اشاره‌ای مستقیم به حکومتی دارد که بر شوروی سابق حاکم بوده است. کتاب گودال پی بارزترین نوشته‌ی آندره پلاتونوف است. کتاب گودال پی هم‌چنین تلاشی است برای آشکار کردن واقعیت از وقایع بیان ناپذیر بیرونی، و به‌ویژه چیزی که در ارتباط بین صاحبان قدرت از یک سمت و اقشار ضعیف جامعه از سمتی دیگر، در بیان اهدافی به‌ظاهر مشترک اما در واقعیت ناپیوسته، مورد استفاده قرار گرفته است.

داستان اصلی گودال پی درباره تعدادی از کارگران است که باید برای ساختن پی یک عمارت مجلل گودالی بزرگ حفر کنند. این کارگران در ابتدای کار تصور امیدبخشی دارند اما هرچه بیشتر پیش می‌روند شرایط ترسناک‌تر می‌شود و حس می‌کنند که در حال کندن یک گور دسته‌جمعی برای خود هستند. گودال پی شاهدی بر تاریک‌ترین روزهای تاریخ روسیه است. منتقد روزنامۀ تایمز لندن دربارة این کتاب می‌گوید: «رمان پلاتونوف تمثیلی بی‌حد‌و‌حصر از تلاش بشر است؛ تصویری متفاوت از صنعتی شدن اجباری روسیه که از سال 1928 آغاز شد. تخمین زده می‌شود بیش از پانزده میلیون نفر در این راه کشته شدند. حتی اگر کسی شاهکار پلاتونوف را صرفاً یک متن فلسفی قلمداد کند، چیزی از ارزش‌های ادبی آن نمی‌کاهد.»

از نکوداشت‌های کتاب گودال پی میتوانیم به شاهکار برجسته‌ای از یکی از بهترین نویسندگان روسی بعد از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی اشاره کنیم.

خواندن کتاب گودال پی را به چه کسی پیشنهاد می کنیم؟

کتاب گودال پی برای کسانی مناسب است که به ادبیات روسیه و رمان‌های اعتراضی به حکومت‌های سابق علاقه دارند.

درباره آندره پلاتونوف

آندره پلاتونوف یکی از برجسته‌ترین نویسندگان قرن بیستم روسیه بود. او هم‌چنین روزنامه‌نگار و داستان‌نویس سوسیالیست و منتقد نظام شوروی در زمان استالین نیز بود. او در سال ۱۸۹۹ متولد شد و والدینش کارگر راه‌آهن بودند. او در ابتدا به عنوان مهندس به آبادانی کشورش مشغول بود. نوشته‌های او به مرور زمان باعث اختلاف شدیدی بین او و استالین شد؛ و به همین دلیل انتشار آثارش تا سال ۱۹۳۰ ممنوع شد.  پلاتونوف در نه داستان از بیست اثری که از او به‌جا مانده، نظام شوروی را به انحراف از اهداف انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ متهم کرده است.

آندره پلاتونوف در سال ۱۹۵۱ در مسکو در گذشت و 9 سال بعد آثارش به طور گسترده منتشر شد. پلاتونوف که خود کمونیست بود در دوران استالین به‌عنوان عنصر «ضدانقلاب» شناخته شد و آثارش تا پس از مرگ استالین انتشار نیافتند.

بخش هایی از کتاب گودال پی

ووشچف درست روز تولد سی‌سالگی‌اش از کار در کارخانة تولید ماشین‌های کوچک که مخارج زندگی‌اش را تأمین می‌کرد اخراج شد. در برگة اخراجش نوشته بودند به‌دلیل ضعف فزایندة قوای جسمانی و همچنین فکر و خیال در حین کار برکنار شده است.

وقتی به اتاق اجاره‌ای‌اش بازگشت وسایلش را در ساکی ریخت و بیرون زد، به این امید که در هوای آزاد بهتر بتواند به آینده‌اش بیندیشد. هوا اما خالی و بی‌روح بود. درختان بی‌حرکت گرما را محتاطانه در میان برگ‌هایشان به آغوش کشیده بودند و غبار به‌سنگینی بر جادة متروک نشسته بود. همه‌چیز در طبیعت خاموش بود. ووشچف نمی‌دانست کجا می‌رود تا اینکه ناگهان خود را در انتهای شهر یافت. آرنج‌هایش را بر فنس‌های کوتاه پیرامون ساختمان بزرگی تکیه داد که در آن کودکان بی‌سرپرست برای کار و استفادة مطلوب در آینده پرورش می‌یافتند. بعد از آن شهر به پایان می‌رسید. فقط میخانه‌ای در آن حوالی بود که کارگران روستایی و طبقات کم‌درآمد به آنجا می‌رفتند.‌ مثل اکثر ساختمان‌های دولتی یا باقی ساختمان‌ها حیاطی نداشت و پشتش تپه‌ای رسی به چشم می‌خورد که بالایش درختی کهنسال تنها در هوای درخشان روییده بود. ووشچف راهش را به آن سمت کج کرد و در میان هیاهوی گرم و صمیمانة آدم‌ها وارد میخانه شد.