نظرات کاربران درباره کتاب بیگانه

در مورد بیگانه باید بگم که با یک سوگ مهیب آغاز میشه. هرچند مورسو از احساسات خودش چیزی رو به صورت مستقیم بروز نمیده اما توصیفات به قدری تاریک و طاقت فرساست که شدت ضایعه ی وارد اومده قابل لمسه. و این روند تا پایان ادامه پیدا میکنه و کامو مجبور میشه در قسمت زندان برای مخاطبش از زبان مورسو و در عین بی اطلاعی اقرار به بیماری قهرمان داستان کنه. بیماری که به نظرم میتونه "گسستگی" باشه. بیماری گسستگی در نتیجه ی یک اتفاق ناگوار در زندگی یک شخص رخ میده و در طی اون بیمار هیچ گونه ارتباطی با احساسات درونی خودش نداره. و در نمایی که مورسو خودش رو درون ظرف کاملا بی احساس میبینه این بیماری نمود بیشتری پیدا میکنه. کتاب بیگانه تا نیمه به شرح و تصویر واقعه و شرایط حاکم بر داستان میپردازه و از نیمه ی کتاب به بعد کامو از داستان پخته شده و حاضر خودش کام میگیره. شاید برترین نماد قضاوت ، دادگاه قضایی باشه. پس برای نشان دادن قضاوت های انسان بهترین گزینه در اختیار نویسنده قرار داره. معیار های سنجش ناقص بشری به رخ مخاطب کشیده میشه و مورسو از اینکه توسط بشر ناقص محاکمه میشه رنج میبره. و شاید یکی از برترین دیالوگ های بیگانه همین بود که وکیل گفت : "این است مظهر این محاکمه، هرچیزی راست است و هیچ چیزی هم راست نیست." در ابتدای فصل چهارم مورسو به کمبود محبت و عدم توجه دیگران اشاره میکنه و اقرار میکنه تا بدین جا تابحال چنین در معرض توجه نبوده. و نیز به دعوای وکیل و دادستان اشاره میکنه که هر چند در ظاهر به متهم میپردازن اما واقعا در مورد خود جرم صحبتی نمیکنن. و در اینجا بنای قضاوت بشر در داستان نمود بیشتری پیدا میکنه هنگامی که قهرمان داستان این طور میگه: میشنیدم که میگویند من باهوش هستم اما نمیفهمیدم چطور میشود صفاتی که برای یک انسان معمولی صفات نیکی برشمرده میشن برای یک مجرم تبدیل به اتهامی وحشتناک میشن. و به نظرم فراز داستان جایی بود که به انقلاب کبیر فرانسه اشاره شد که مظهر لائیسیته در فرانسه بود و بعد از اون کشیش وارد سلول شد. کامو به مخاطبش خط میده که چطور تداخل دین و حکومت و سیاست این چنین موجب عدم عدالت میشه. جایی که نیاز به عالم و کارشناس علمیه از یک شخصیت مذهبی برای نجات روح انسان استفاده میشه در حالیکه اون انسان از نظر روانی دچار اختلاله و باید تحت درمان روان پزشک قرار بگیره. در مورد ارزش صداقت در جوامع بشری خود کامو به قدر کافی در کتاب توضیح داده. و در آخر باید بگم که بیگانه کتاب بی نظیری بود.

بعضی ها ممکنه این کتاب رو فقط درباره عقاید آدمی بدونن که در دنیا به پوچی رسیده. اما میشه اینطور به کتاب نگاه کرد که در واقع نگاهی انتقادی به جامعه ای داره که سعی میکنه ظاهرگرا باشه و برای هر مساله ای حتی اگه به اون اعتقاد نداشته باشه مبالغه کنه. در واقع شخصیت اصلی با محیط اطراف بیگانه هست اما حداقل با خودش بیگانه نیست. این مساله در تمام کارهای کامو مشهود هست که رنجی رو که از جامعه ی دورو و ریا کار میبینه به قلم آورده.

نه کامو و نه مرسو (شخصیت رمان بیگانه) هیچ یک نهیلیسم نبوده اند و لطفا برداشت های خودتان را یا عدم تعریف صحیح از پوچ‌گرایی را بر شخص یا چیزی برچسب نزنید، کامو بیش از آن که یک رمان‌نویس باشد فیلسوف است و فهم آثار او در گروی رهایی از سطحی بینی در آثارش است، بیگانه ممکن است سرنوشت هر یک از ما در زندگی باشد برای همین کتاب مهمی است. برای فهم اندیشه کامو می‌توانید به کتب زیر مراجعه کنید: ۱. آثار خود کامو ۲. دلهره هستی/نشر نگاه ۳. فلسفه کامو/ریچارد کمبر/نشر نو ۴. آلبرکامو/ژرمن بره/نشرماهی ۵. آلبرکامو/کانرکروز اوبراین/نشر خوارزمی ۶. تعهد اهل قلم/نشر نیلوفر

بیتفاوتی نسبت به زندگی، مرگ، روابط... شرح و بسط این نکته که " زندگی به رنج زیستن نمی ارزد" و تمام!

بهترین ترجمه با اختلاف!

به شخصه هفت بار کتاب رود خوندم بعد هفت بار هنوز احساس قریبی با مرسو شخصیت داستان دارم ونمی توانم خوب اون رو درک کنم درتمام عمرم که بیش از صد تا کتا ب خواندم هیچ کدام در عین نثر روان وسنگینی مطالب با این کتاب مقیاس نمیشود وحتی از نظرم ناپیداست که این کار راانجام دهم حتی یه بچه نه ساله هم می تواند این کتاب را بخواند ولی شب که به خواب میرود میفهمد که تازه شروع سختی ها و پی گشتن معانی پشت پرده مطالب میشود . بیشترین تاثیر این کتاب در من صداقت است راستگویی حتی اگر به ذررم باشد به تمام سوال ها جواب بله بگویم تا از شره حرف های بیهوده خلاص شوم و... من امروز می فهمم که هیچ وقت زتدگی ارزش اینکه کسی را ازخودمان برنجانیم ندارد خلاصه مطلب کتاب برای عاشقانه دوستان مفید نیست ولی کتاب عالی ازنویسنده عالی شاهکار ی مثل طاعون

بیان بی تفاوتی های مورسو(شخصیت اصلی داستان) نسبت به زندگی و رخدادهای اون. یا همون "هرچه پیش آید خوش آید..." گاهی مورسو رو مثل پری رها روی سطح آب اقیانوس میدیدم و گاهی به فسردگی ِ یک کوه یخ

کتاب خوب و جالبی بود و واقعا شخصیت اول داستان ینی مورسو با دنیایه اطرافش بیگانه بود،فقط براش لذت در لحظه مهم بود و فکری برای آینده نداشت،راست گفتن رو ترجیح میداد به دروغ گفتن،چون دلیلی برای دروغ گفتن نمیدید حتی برای نجات جونش چون اعتقاد داشت همه میمیرند و خدایی هم وجود نداره،که در آخر داستان نظرش فرق میکنه،که البته من معتقدم پایانش اونطوری که باید قوی میبود،نبود،چون ابتدا و اواسط داستان خط داستانیه خوب و قویی داشت،من از خوندش لذت بردم،امیدوارم شما هم لذت ببرید،یاعلی🌻

چهل و ششمین کتاب من در طاقچه... این کتاب فوق العادس، شاید وقتی در جریان کتاب قرار می گیرید مثل من نظرتون این باشه که اسم کتاب باید می شد محاکمه نه بیگانه! ولی وقتی پسگفتار آخر کتاب رو می خونید، متوجه می شید که به! چه نام کتاب شایسته ای... پس برای درک بهتر مطلب حتمن پسگفتار و مطالعه کنید.

فقط چندساعت رو صرف تموم کردن این کتاب فوق‌العاده کردم و زندگی مورسو رو بشدت برام جذاب بود.. و فکر میکنم به هیچ عنوان کتاب همه پسندی نیست..

یکی دیگرازشاهکارهای کامو، بیگانه باظرافتی خاص وعامیانه خلق شده، واقعیتی انکارناپذیراززندگی بسیاری ازانسانهای تنها ودرگیر زندگی، باترجمه ای دیگرهم خوانده بودم ولی این ترجمه عالی ومتفاوت بود.

همونطور که آخر کتاب هم اشاره شده مورسو، انسان بی‌احساسی نیست، اما به نظرم در تمایز احساسات و میزان اهمیت اون‌ها خودش ناکامه؛ اون بارها به ماری فکر می‌کنه، اما مطمئن نیست عاشقش هست یا نه؛ یا درمورد مرگ مادرش، نگران هست، اما از طرفی احساس ترس از حرف‌های رئیسش رو داره... درمورد اتهام قتل هم احساس عصبانیت از گرما و آفتاب رو داره اما این جلوش رو نمی‌گیره تا قتل رو مرتکب نشه. اون احساس داره، اما به عشق و حفظ جان دیگران به همون اندازه بها میده که گرمای آفتاب براش مهمه. اما درمورد اتهام قتل، بنظرم دفاع نویسنده یا دوستانی که نظراتشون این بود، از مورسو منطقی نیست... مورسو قطعا گناه‌کاره و دلیلش هم همین ناتوانی در تمایز احساساتش هست؛ چه بسا در خیلی از مجرمین و قاتلین امروزی هم همینطور باشه اما دفاع از اون‌ها منطقی نیست...

مرسو انسانی با فلسفه ی پوچ انگارانه،ناخودآگاه و شاید خودآگاه بی هیچ حسی روزهای خود را می گذراند و با این تخت بودن زیستش هیچ مشکلی ندارد. متن به زیبایی این پوچی را آشکار می کند و از سرتاسر داستان،حسِ بی حسی مطلق دریافت می شود و به معمولی ترین و ساده ترین و در عین حال عجیب ترین شیوه مخاطب را تکان می دهد. بعد از خواندن کتاب نمی توانم درست حسم را بیان کنم چون کتاب در وصف بی حسی نوشته شده اما لذت غریبی از درک کردن شخصیت داستان بردم. همزادپنداری با مرسوی قصه که شاید این همزادپنداری ترسناک و خطرناک بنماید. انسانی که شاید تنها جرمش دروغ نگفتن باشد و البته که دروغ گفتن گاهی،بیان چیزی بیشتر از حقیقت است.

من چندین ساله تعریف کامو و به خصوص این کتاب اش رو میشنیدم و وقتی تصمیم برای خوندنش گرفتم نظرات مخالف و موافق یکسان مردد ام کرد ولی سعی کردم محکی بزنم و از لحظه خرید، بدون کوچیکترین مکثی تا آخرش رو خوندم و بخش زیادیش مربوط به ترجمه روانشه که از آل احمد بسیار روان تر و دقیق تره؛ اگر به دنبال یک داستان با کلیف هنگر آخر هر بخش و رسیدن به یه کلایمکس قوی هستید، این کتاب مناسب شما نیست. این کتاب مثل فیلم "گمشده در ترجمه" است، توی فیلم اتفاق خاصی نمیفته و یا ضرباهنگ اش قرار نیست در آخر یهو تغییر کنه و سوپرایز ات کنه، ولی من شدیدا بهش علاقه داشتم.

کتاب عالیه بهترین ترجمه رو داره حتما بخونید...👇

با ترجمه آل احمد خوندم لذت بردم

کتاب بیگانه در باب فردی نوشته شده که برخلاف جامعه ظاهرگرایی که درونش گیر کرده تصمیم گرفته خودش باشه و بی کلک افکارش رو به زبان بیاره حتی اگه به نفعش نباشه‌...... در واقع آلبر کامو جامعه ای رو رسم کرده که در اون هرکسی که برخلاف باور های جامعه حرکت کنه محکوم به تباهیِ.....

کوتاه وجذاب بود همه ی ما انسان ها به نوعی مثل مورسو هستیم تنها تفاوتمون اینه که می تونیم بیشتر دروغ بگیم

کتاب خوبی هست پیشنهاد میکنم حتما بخرید و پشیمون نمیشد !

جدا از این مسئله که بی ایمانی باعث پوچی زندگی برای مرسو شده بود، صراحت و صداقت مرسو بسیار ارزشمند و زیبا بود. به نظرم مرسو عزت نفس بسیاری داشت و شخصیت، تفکر و طرز برخوردش با زندگی بسیار قابل توجه و تفکربرانگیز بود. در ضمن ترجمه آقای دیهیمی بهترین ترجمه این کتاب هست.