بریده‌هایی از کتاب نیمه‌ی تاریک وجود (خلاصه کتاب)

باید تا جایی که می‌توانید برای خودتان آزادانه زندگی کنید. اگر ستاره‌های سینما را موفق می‌دانید، انعکاس توانایی‌ها خود را می‌بینید. شما هم می‌توانید مانند دیگران به این درجه از محبوبیت برسید، فقط باید به دنبال رویاهای خود باشید و ترس و خجالت را از خود دور کنید.

هر چیزی که در دیگران آن را بد می‌شمارید، مطمئن باشید خودتان سرشار از آن ویژگی هستید.

اصلا چه اشکالی دارد که گاهی کامل نباشیم و اشتباه کنیم؟ چه ایرادی دارد که بترسیم؟

اگر می‌بینیم که کسی مانند بازنده‌ها رفتار می‌کند، در واقع این جلوه‌ای از وجود خود ماست که سال‌ها آن را پنهان کرده‌ایم. برای برنده شدن، باید بازنده بودن را درک کرد. همه ما آینه دیگری هستیم. چشمان‌مان را باز کنیم تا بتوانیم خود را در دیگری ببینم و برای تغییر خود آماده شویم

هر چقدر در جهت انکار ویژگی‌های منفی خود باشید، کائنات تلاش می‌کنند تا آن‌هایی را سر راه‌تان قرار دهند که به شما نشان دهند چه کسی هستید.

همه ما به دنبال آرامش هستیم. اما برای اینکه به آرامش حقیقی برسیم، باید نیمه تاریک خود را در آغوش بگیریم. باید باورهای غلط را رها کنیم، به کشف موهبت‌های نفرت‌انگیز بپردازیم، بدترین صفات اخلاقی خود را بپذیریم و برای برخورد با آن‌ها از در صلح وارد شویم.

روح شما مشتاق در آغوش گرفتن توانایی‌هایتان است و تنها کسی که می‌تواند شرایط را برایتان تغییر دهد، خودتان هستید. شما هستید که باید قلبتان را باز کنید و همه وجود خود را سفت و سخت در آغوش بگیرید.

متوجه شدم که انسان‌های خوب شاید مهربان و از خود گذشته باشند، اما خودشان را فراموش کرده‌اند.

خوشبختی ما در اعماق نیمه تاریک وجودمان نهفته است.

آن چیزی که باعث می‌شود ما دائما خودمان را سرکوب کنیم، نیروی عادت است.

باید به تاریکی بروید، تا روشنایی را درک کنید

روح شما مشتاق در آغوش گرفتن توانایی‌هایتان است و تنها کسی که می‌تواند شرایط را برایتان تغییر دهد، خودتان هستید. شما هستید که باید قلبتان را باز کنید و همه وجود خود را سفت و سخت در آغوش بگیرید. اگر اشتباهی مرتکب شدیم، اگر ضعفی داریم یا گذشته تلخی را پشت سر گذاشته‌ایم، بهتر است که با خودمان آشتی کنیم. بپذیرید که می‌توانید اشتباه کنید و این کار بخش وجودی و غیرقابل انکار انسان بودن ماست و نباید برای آن سختگیری زیادی به خرج دهیم.

هر داستانی از زندگی خیری پیدا کنید، مثل من که از جدا شدن مادر و پدرم توانستم اتفاقات نیکی را خلق کنم و دوستان زیادی هم پیدا کردم. گذشته هر چقدر هم که تاریک باشد باید آن را بپذیریم و در آغوش بگیریم، در این صورت روشنایی را درک خواهیم کرد. مطمئن باشید در هر حادثه‌ای خواست نیک پروردگار نهفته است، این ما هستیم که انتخاب می‌کنیم چه چیزی را ببینیم.

اصلا چه اشکالی دارد که گاهی کامل نباشیم و اشتباه کنیم؟ چه ایرادی دارد که بترسیم؟ مشکل بزرگ سرکوب همه این احساسات است. اگر بتوانیم به دنبال منبع ترس‌ها، خشم‌ها و ناراحتی‌های خود باشیم شجاعت را پیدا می‌کنیم.

گنج حقیقی درون ما قرار دارد. باید شهامت داشته باشیم و پوسته خارجی خود را بتراشیم، آن وقت است که زندگی روی خوشش را به ما نشان می‌دهد.

همه ما آینه دیگری هستیم.

وقتی صفتی را با تمام وجود می‌پذیری، افرادی که دارای آن صفت هستند، دیگر نمی‌توانند آسیبی به تو وارد کنند.

آغوش‌مان را برای خودمان باز کنیم و خوبی‌ها و بدهای درونی‌مان را بپذیریم.

هدف از آفرینش انسان این است که تمام جهان را به همراه خوبی‌ها و بدی‌هایش درون خود داشته باشد. به همین دلیل باید به انسانیت خویش اجازه دهیم جهانی شود، خود را بروز دهد تا بتوانیم آن چه را که شایسته خودمان است را دریافت کنیم.

همه ما آینه دیگری هستیم. چشمان‌مان را باز کنیم تا بتوانیم خود را در دیگری ببینم و برای تغییر خود آماده شویم.