بریده‌هایی از کتاب طرح کلی اندیشه‎ ی اسلامی در قرآن

ایمانِ بدون تعهد، بدون احساس مسئولیت، بدون انجام‌دادن تعهدها و به تعبیر قرآن، بدون عمل صالح، ایمان نیست

قرآن را که نگاه می‌کنید، مطالعه می‌کنید، به‌جای اینکه سعی‌تان این باشد که جزء را تمام کنید یا سوره را تمام کنید، سعی‌تان این باشد که قرآن را بفهمید. همچنانی‌که در روایت از امام علیه‌السلام است یا از پیغمبر خدا صلی‌اللّه‌علیه‌وآله که همت شما در حین تلاوتِ قرآن این نباشد که سوره را تمام کنید یا جزء را تمام کنید. می‌خواهد تمام بشود، می‌خواهد نشود، یک آیه بخوانید؛ با تدبر، با دقت.

آن‌وقتی کسی می‌تواند بگوید من به خدا مؤمن و معتقدم، که زندگی او و متنِ واقعیتِ وجود او، با آن‌کسی‌که منکر خداست، تفاوتی داشته باشد.

اصلاً دین بدون اعتقاد به نبوت معنایی ندارد.

و چه کسی غفران و مغفرت می‌بخشد گناهان را به‌جز خدا؟

معنی ندارد که من پای قُلهٔ کوه بِلَمَم و بخوابم، عطشْ تمام وجود مرا بپژمرد و بیَفسُرد، بعد به شما بگویم آقایان، آن بالای کوه یک آب خوشگواری هست، بدوید، بروید، زود باشید، شتابان باشید، سارِعوا، سابِقوا؛ خود من از اینجا جُنب نخورم.

آن ایمانی که فلان مرد مسلمان دارد، برای نگه‌داشتنش باید بگوییم روزنامه نخواند، فلان کتاب را نخواند، در کوچه‌بازار راه نرود، با فلان‌کس حرف نزند، سرما و گرما نخورد، آفتاب و مهتاب نبیند، تا بماند؛ این ایمان متأسفانه نخواهد ماند. ایمانی لازم است که آن‌چنان آگاهانه انتخاب شده باشد که در سخت‌ترین شرایط هم آن ایمان از او گرفته نشود.

او به یارانش، به دوستانش می‌گفت بجنگید، مبارزه کنید، در همان وقتی‌که می‌بینید کار سخت است، بازهم مبارزه کنید، تا وقتی‌که ببینید که قطعاً شکست خواهید خورد، برسید به آنجایی‌که ببینید که الآن دیگر قطعاً شکست خواهید خورد، وقتی رسیدید به آنجایی‌که دیدید حتماً شکست می‌خورید، بازهم مبارزه کنید، آن‌وقت پیروز خواهید شد

دست قدرتمندی‌ست که در دل ذره، آن غوغا را ایجاد کرده و در بالاترینِ جهان‌های ناشناخته، کهکشان‌ها و آن‌سوی کهکشان‌ها که ممکن است میلیاردها برابر آنچه که تا امروز کشف کردیم، چیزهای قابل کشفی باشد؛ این‌همه را به‌وجود آورده است.

تعهدات یک فرد مؤمن، گاه‌گاهی و دل‌بخواهی نیست.