بریده‌هایی از کتاب انتظار

امام باقر (ع) به جابر می‌فرماید: اگر همۀ مردم شهرت جمع شوند و بگویند: «إِنَّک رَجُلُ سَوْءٍ؛ تو آدم بدی هستی» و تو از این حرف ناراحت شوی، یا اینکه بگویند: «إِنَّک رَجُلٌ صَالِحٌ؛ تو آدم خوبی هستی» و تو از این سخن خوشحال شوی، تو از دوستان ما نیستی. اینقدر انسان باید استقلال روحی داشته باشد!

والله، امام زمان (عج) هم عاطفه دارد. والله، امام زمان (عج) پدر ماست. والله، امام زمان (عج) ما را دوست دارد. والله، امام زمان (عج) غصه‌خور ماست. والله، امام زمان از ما خبر دارد.

جوانی نزدیک‌ترین سن به کمالات روحی است.

تنها کسانی می‌توانند منتظر باشند که حاضرند هزینه‌های اعتراض را بپردازند.

حضرت آیت‌الله بهجت (ره) می‌فرمایند: «آیا می‌شود رییس و مولای ما حضرت ولی‌عصر (عج) محزون باشد، و ما خوشحال باشیم؟!

«بی‌همگان به سر شود، بی‌تو به سر نمی‌شود/ داغ تو دارد این دلم، جای دگر نمی‌شود»

شهید چمران وقتی با استادی درس گرفت که معروف بود به هیچ کس نمرۀ ۲۰ نمی‌داد، نمرۀ ۲۲ از آن استاد گرفت، تا جایی که آن استاد به دانشگاه اصرار کرده بود که باید این نمرۀ ۲۲ ثبت بشود.

«أَینَ قَاصِمُ شَوْکَةِ الْمُعْتَدِینَ؟ أَینَ هَادِمُ أَبْنِیةِ الشِّرْکِ وَ النِّفَاق؟؛ کجاست آنکه شوکت ستمکاران را درهم می‌شکند؟ کجاست آنکه بنا و سازمان‌های شرک و نفاق را ویران می‌کند؟

خداوند متعال هم راهی برای عاشق شدن قرار داده و تمهیدی برای آسان کردن دست‌یابی به عشق اندیشیده است و آن این است که موجود نازنینی به نام «امام» را برای هر عصری قرار داده، تا بتوان به او عشق ورزید؛ و این یکی از مهم‌ترین خاصیت‌های یک امام است.

«إِنَّکَ لا تَهْدی مَنْ أَحْبَبْتَ؛ تو هر کسی را که دلت بخواهد، نمی‌توانی هدایت کنی.»