بریده‌هایی از کتاب تاریخ فرهنگی قبیله‌ لعنت (جلد پنجم، ادوار رفته بر مسیحیت)

خود او نیز در پایان کار، به دست سپاهیان رومی به صلیب آویخته شد [به زعم جان بی.ناس] و یکی از جماعت غیرتمندان، به نام «براباس» را به جای او آزاد ساختند.

تجدید بنای اورشلیم توسط رومیان مهاجم به «فلسطین»، از افتخارات او به شمار می‌آید و به همین دلیل نیز، به عنوان هرودوس کبیر شهرت یافته است، امّا به شکل تنفّرآوری یهودیان را به زیر یوغ بندگی رومیان کشیده بود.

وابستگی هرودوس به امپراتوری رومی تا به حدی بود که: به دستور هرودوس، علامت عقاب امپراتوری روم را بر دروازۀ معبد اورشلیم آویزان کردند تا یهودیان در ورود به معبد، مجبور به ستایش امپراتور گردند. هر که از این دستور سرباز می‌زد، بی‌رحمانه کشته می‌شد. بر یهودیان تحمیل کردند که در موقع ادای سوگند، به خدایگان امپراتور روم قسم یاد کنند. تعداد زیادی از فریسیان که حاضر به ستایش امپراتور و ادای سوگند به نام او نشدند، به قتل رسیدند. او در آخرین روزهای عمر خویش، از بستر مرگ فرمان داد تا مقدار زیادی از ربّی‌ها و شاگردانشان را که علامت عقاب امپراتوری را از دروازه معبد به پایین کشیده بودند، زنده زنده بسوزانند و حتّی در لحظات پایانی زندگی چرکین خود، امر به کشتن یکی دیگر از پسرانش داد.

مرقس از بیت‌اللّحم حرفی به میان نمی‌آورد، فقط مسیح را عیسای ناصری می‌نامد. والدینش نام بسیار معمول یسوع را بر او نهادند که معنی آن، یار یهوه است. یونانیان آن را به یسوس و رومیان آن را به یزوس تبدیل کردند.

ادوار رفته بر مسیحیّت تاریخ فرهنگی قبیلۀ لعنت (۵) نویسنده: اسماعیل شفیعی سروستانی انتشارات هلال