بریده‌هایی از کتاب اسب سیاه

افرادی که در رأس امور سازمان‌های بزرگ‌اند، دیدگاهی بسیار انتزاعی دربارهٔ انسان‌ها دارند و گاه فراموش می‌کنند انسان واقعی چگونه است و به‌جای اینکه بکوشند سیستم‌هایی هماهنگ با انسان‌ها بسازند، تلاش می‌کنند انسان‌ها را به‌زور با سیستم‌ها هماهنگ کنند. برتراند راسل

تکیه به شانس و اقبال در ذهنیت اسب سیاه جایی ندارد.

هیوم همچنین جملهٔ کوتاهی نوشته است که می‌توان آن را شعار اسب سیاه در نظر گرفت: «خوشبخت کسی است که اوضاع پیرامونی او با خلقیات درونی‌اش متناسب و سازگار باشد.»

در آن کاری که بیشترین اهمیت را برای تو دارد، بهتر و بهتر شو.

در اولویت قراردادن رضایت درونی، روشی امن برای دست‌یافتن به موفقیت است،

از فردیت خود برای رسیدن به احساس رضایت درونی بهره ببرید تا به تکامل و بالندگی دست پیدا کنید.

«اسب سیاه» استعاره از یک قهرمان غیرمنتظره است که نادیده گرفته شده است؛ چراکه با معیار ذهنی یک قهرمان استاندارد هم‌خوانی ندارد.

وقتی به مردم آزادی انتخاب شخصی مبتنی‌بر هویت فردی می‌دهیم، هرج‌ومرج و آشوب به وجود نمی‌آید؛ بلکه رضایت درونی و تکامل و بالندگی حرفه‌ای را با هم به دست می‌آوریم.

مغلطهٔ استعداد به‌راستی همان اصل معروف کتاب مزرعهٔ حیوانات جرج اورول است: «همهٔ حیوانات با هم برابرند؛ اما بعضی از حیوانات از بقیه برابرترند.»

وقتی آزادی انتخاب دارید که بتوانید فرصت‌های خودتان را بیافرینید؛ حتی فرصت‌هایی که پیش‌ازاین به ذهن کسی خطور نکرده است. اما گزینش فرایندی منفعلانه است. وقتی از بین گزینه‌های ازپیش‌تعیین‌شده دست روی یکی می‌گذارید، یعنی انتخاب واقعی را کس دیگری قبل‌تر انجام داده است.