بریده‌هایی از کتاب آویزان از نخ

باید از شرِّ دوستان الکی و این مگسان گرد شیرینی خلاص شوی قبل از آن‌که تو را هم همراه شیرینی نابود کنند.

به نظر می‌رسد یک قانون ازلی و ساده وجود دارد هرچه استعداد کم‌تر تظاهر به هنر بیشتر.

بسیاری از اندیشه‌های استوار که ظاهرا در استحکامشان نزاعی نبود فروریخت.

به نظر می‌رسد یک قانون ازلی و ساده وجود دارد هرچه استعداد کم‌تر تظاهر به هنر بیشتر.

پدرم همیشه می‌گفت: «زود خوابیدن و زود بیدار شدن آدم را سالم، پول‌دار و عاقل می‌کند» در خانه، ساعت هشت چراغ‌ها خاموش بود و سپیده‌دم با بوی قهوه و بیکن و نیمرو از خواب بلند می‌شدیم. پدرم یک عمر این دستور را دنبال کرد جوان‌مرد و مفلس و فکر می‌کنم چندان هم عاقل نبود. من نصیحت او را گوش نکردم دیر خوابیدم، دیر بیدار شدم. حالا نمی‌گویم دنیا را فتح کرده‌ام اما ترافیک صبح‌ها را دیگر ندارم

و با آدم‌های جدید و بی‌نظیر آشنا شده‌ام یکی از آن‌ها خودم کسی که پدرم هرگز او را نشناخت.

راستش هیچ‌وقت نمی‌فهمند که تنهایی یکی از زیباترین چیزها در دنیاست

نمی‌توان به عقب بازگشت نمی‌توان جلوتر هم رفت ناامیدانه آویزانیم از میخ کوبیده بر این جهانی که خود ساخته‌ایمش.

باید از شرِّ دوستان الکی و این مگسان گرد شیرینی خلاص شوی قبل از آن‌که تو را هم همراه شیرینی نابود کنند.

اوضاع هیچ‌وقت خوب نبوده و قرار هم نیست بهتر شود جالب این‌جاست که هراس‌هایی که در کودکی سراسیمه‌ات می‌کرد همچنان با توست در راه‌های مختلف با چهره‌های گوناگون