دانلود و خرید کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی شرلوک هلمز

کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی شرلوک هلمز نوشتهٔ سر آرتور کنان دویل و ترجمهٔ جمشید اسکندانی است. رضا عمرانی و بهناز بستاندوست و بهرام ابراهیمی و مجید آقاکریمی گویندگی این کتاب صوتی را انجام داده و انتشارات ماه آوا آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی شرلوک هلمز

کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی شرلوک هلمز حاوی برخی از بهترین داستان‌های سر آرتور کانن دویل از مجموعه‌ٔ بازگشت شرلوک هلمز (The Return of Sherlock Holmes) است. کتاب‌های «ماجرای پیتر سیاه»، «ماجرای چارلز آگستوس میلورتون»، «ماجرای دومین لکه»،«ماجرای سه چهارم گمشده»، «ماجرای عینک دور طلائی» و «ماجرای کاخ ابی گرنج» در این مجموعهٔ صوتی گردآوری شده‌اند.

شرلوک هلمز یک شخصیت خیالی است که توسط سر آرتور کانن دویل خلق شده است. هلمز به‌عنوان «کارآگاه مشاور» شناخته می‌شود و و مهارت‌های ویژه‌ای همچون مشاهدهٔ دقیق و استدلال منطقی دارد علم پزشکی قانونی را به‌خوبی می‌شناسد. شخصیت داستانی شرلوک هلمز نخستین‌بار در سال ۱۸۸۷ میلادی ساخته و پرداخته شد. اگرچه شرلوک هلمز اولین کارآگاه دنیای ادبیات نیست، اما بسیاری او را بهترین کارآگاه تخیلی می‌دانند. او در کتاب رکوردهای جهانی گینس به‌عنوان «شناخته شده‌ترین شخصیت خیالی» در تاریخ ثبت شده‌ است.

شنیدن کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی شرلوک هلمز را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب صوتی را به دوستداران داستان‌های معمایی و جنایی و علاقه‌مندان به ادبیات استکاتلند پیشنهاد می‌کنیم.

درباره سر آرتور کانن دویل

سر آرتور کانن دویل در سال ۱۸۵۹ در شهر ادینبورگ در اسکاتلند به دنیا آمد. او نویسنده و پزشکی اسکاتلندی بود که ابتدا به حرفهٔ پزشکی می‌پرداخت اما آوازهٔ خود را مدیون خلق شخصیت «شرلوک هولمز»، کارآگاه خصوصی، است. او ۴ رمان و بیش از ۵۰ داستان کوتاه از شرلوک هولمز نوشته است. به‌طور کلی داستان‌های شرلوک هولمز نقطه‌عطفی در ادبیات جنایی محسوب می‌شود.

این نویسنده در زمان خود نویسنده‌ای پرکار بوده و علاوه بر داستان‌های شرلوک هولمز، اشعار، نمایشنامه‌ها و رمان‌های بسیار دیگری نوشته است؛ همچنین از اعضای فراماسونری بود. دویل با کمک عموی ثروتمند خود در ۹سالگی به مدرسه فرستاده شد و در سال ۱۸۷۵ به دانشگاه رفت. از سال ۱۸۷۵ تا ۱۸۷۶ در مدرسه‌ای در اتریش تحصیل کرد و بعدها دین کاتولیک را رد کرد و به یک ندانم‌گرا تبدیل شد و پس از مدتی هم عارف شد.

دویل در ابتدای خلق اثر شرلوک هولمز با مشکل پیداکردن ناشر برای داستانش مواجه شد. در ابتدا خوانندگان زیادی حاضر نبودند که برای خواندن چنین داستانی پول خرج کنند؛ به‌همین‌دلیل او برای چاپ داستان «اتود در قرمز لاکی» مجبور شد به مجلاتی روی آورد که داستان‌های مختلف و کم‌فروش را در کاغذهای ارزان‌قیمت چاپ می‌کردند.

او در سال ۱۸۹۲ نامه‌ای به معلم سابق دانشگاهش «جوزف بل» نوشت و در آن گفت: «من شرلوک هولمز را مدیون شما هستم و سعی کردم با استفاده از شخصیت و قدرت مشاهده و استنتاج شما یک انسان جدید بسازم». در فوریهٔ ۱۸۹۰، او داستان «نشانه چهار» را نوشت و داستان‌های کوتاه دیگری هم از شرلوک هولمز نوشته که در مجلهٔ «استرند» به چاپ رسید. نگرش ویژهٔ دویل نسبت به شخصیت مخلوقش باعث بادوام‌شدن آن شخصیت شده بود، اما او در سال ۱۸۹۳ و در داستان «مشکل نهایی» شرلوک هولمز را توسط پروفسور «جیمز موریارتی» از بین برد. پس از آن ناشران زیادی درخواست دادند تا دویل دوباره شرلوک هولمز را زنده کند. ناشران حاضر بودند مبالغ بسیار زیادی را پرداخت کنند که این کار باعث شهرت بیشتر شرلوک هولمز شد.

دویل در سال ۱۹۰۳ و بعد از ۱۰ سال بالاخره شرلوک هولمز را زنده کرد. او از زبان شرلوک هولمز توضیح داد که فقط جیمز موریارتی از آبشار سقوط کرده و مرده است، اما ازآنجاکه هولمز دشمنان خطرناک دیگری مانند «سرهنگ سباستین موران» داشت، تصمیم گرفته بود خود را مرده نشان دهد تا بتواند تمام هم‌دستان موریارتی را دستگیر کند. پس از زنده‌شدن دوبارهٔ شرلوک هولمز، دویل در سال ۱۹۱۴ داستان «درهٔ وحشت» را نوشت که با واکنش مثبت خوانندگان روبه‌رو شد. در نهایت هولمز در ۵۶ داستان کوتاه و ۴ رمان ظاهر شد.

آرتور کانن دویل در سال ۱۹۳۰ از دنیا رفتند.

بخشی از کتاب صوتی مجموعه هفت جلدی شرلوک هلمز

«داستان از این قرار است که من مدت‌ها پیش هلمز را راضی کردم و از او قول گرفتم که در صورت گردآوری و تدوین معدودی از شاهکارهای برجسته و فراموش‌نشدنی‌اش اجازه دهد ماجرای حیرت‌انگیز و بین‌المللی دومین لکه را به‌عنوان حسن‌ختام یا بهتر بگویم، نقطه‌ی اوج این مجموعه، نقل کنم. به این ترتیب بود که سرانجام موافقتش را برای نقل این ماجرا گرفتم. با پوزش از شما، به علت اهمیت خاص این ماجرا، بعضی موضوع‌ها را به عمد، مبهم و نامشخص باقی گذاشتم که بی‌تردید در پایان ماجرا به علت آن پی خواهید برد.

در بامداد یک روز سه‌شنبه در سالی که نام نمی‌برم دو شخصیت والامقام و بلندآوازه در سرتاسر اروپا به آپارتمان کوچک ما در خیابان بیکر آمدند. نفر اول مردی مسن بود با چشمانی تیزبین، چهره‌ای عبوس و جدی و مغرور. لرد بلینگر، که اکنون برای دومین‌بار به مقام نخست‌وزیری انگلستان رسیده بود. نفر دوم، عالیجناب تریلونی هوپ بود؛ مردی به‌مراتب جوان‌تر، شاید چهل‌ودو سه ساله و در کمال آراستگی که سمت وزارت امور خارجه را به عهده داشت. مردی با جذابیت خدادادی که یکی از مهره‌های اصلی و از امیدهای مسلم کابینه‌ی دولت انگلستان به شمار می‌رفت. این دو شخصیت مهم کنار یکدیگر پشت میز شلوغِ پر از کاغذ و کتابِ ما نشستند. نگرانی عمیقی در چهره‌ی هر دوی آن‌ها موج می‌زد. مشخص بود که موضوع بسیار مهم و پیچیده‌ای آن‌ها را به آپارتمان ما کشانده است. دست‌های لاغر و رگ‌نمای نخست‌وزیر اسبق روی دسته‌ی عاجی چترش محکم مشت شده بود و با نگاهی شبیه راهبانِ دیرهای قدیمی به من و هلمز نگاه می‌کرد. وزیر خارجه هم با حالتی عصبی، با یک دست با زنجیر ساعتش ور می‌رفت و با دستی دیگر با سبیلش بازی می‌کرد. سرانجام او بود که سکوت را شکست.»