کتاب آشنایی با فلسفه‌ هنر

لازم نیست یک مفسر فیلم، سازنده آن فیلم باشد زیرا تکرار می‌کنم ساحت شناخت از ساحت آفرینش متمایز است.

ارسطو در فن شعر هدف غایی نمایش را رسیدن به کاتارسیس می‌دانست. در مورد کاتارسیس سخن خواهیم گفت. اما در همین جا و در تأیید مطالب فوق متذکر شویم که ارسطو تراژدی را به عنوان یکی از اقسام شعرْ متضمن دو امر اصلی می‌دانست: اول، تحول؛ یعنی تغییر از حالتی به حالت ضد آن؛ همچون جریان ادیپ که وقتی فرستاده، راز تولد او را باز می‌گوید، ادیپ می‌فهمد که ناخواسته به زنای با مادر پرداخته است. این تحول است یعنی ادیپ با صرف این آگاهی از مقام یک بی‌گناه به ضد آن یعنی گناهکار تغییر شکل می‌دهد و دوم، تعرف؛ یعنی ظهور تغییری از جهل به سوی معرفت که نتیجه‌اش از دیدگاه ارسطو تغییر به عشق یا نفرت در میان اشخاصی است که تقدیرشان سعادت یا شقاوت بوده است. در اینجا قصد نداریم از تراژدی، کمدی یا حماسه در فن شعر ارسطو به تفصیل سخن بگوییم که پیرامون این معنا باید به کتاب او مراجعه نمود.

در فلسفه هنر قطعاً می‌بایست آشنا با موضوعی باشیم که قصد تفسیر آن را داریم اما ضرورت ندارد همان تخصص را همچون هنرمند آن رشته به کمال دارا باشیم.

هستند کسانی که معتقدند برای تحلیل فیلم الزاماً نباید کارگردان بود زیرا در این عرصه ابزاری به خدمت گرفته می‌شود که ماهیتاً متفاوت با ابزار به کار گرفته شده در خلق یک اثر هنری است.

از جمله مباحث کلیدی در فلسفه هنر، بحث و بررسی پیرامون ماهیت هنر است.