کتاب درآمدی بر سواد رسانه ای

کتاب درآمدی بر سواد رسانه ای نوشتهٔ سیدحمیدرضا منتظری پور است و نشر برگ و باد آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب درآمدی بر سواد رسانه ای

سواد رسانه‌ای مجموعه‌ای از چشم‌اندازها یا جنبه‌های فکری است که ما برای قرار گرفتن در معرض رسانه، فعالانه از آن‌ها بهره‌برداری می‌کنیم تا معنای پیام‌هایی را که با آن‌ها روبه‌رو می‌شویم، تفسیر کنیم. ما چشم‌اندازهای خود را با استفاده از ساختارهای دانش خود می‌سازیم و برای ساختن ساختارهای دانش، به ابزار و مواد اولیه نیاز داریم. این ابزار، مهارت‌های ما و ماده اولیه، اطلاعات به دست آمده از رسانه‌ها و دنیای واقعی است. استفاده فعالانه از رسانه‌ها بدان معنی است که ما از پیام‌ها آگاهیم و به طور خودآگاهانه با آن‌ها تعامل داریم. به طور سنتی، سواد رسانه‌ای به توانایی تحلیل و ارزیابی محصولات رسانه‌ای و به طور گسترده‌تر به ایجاد ارتباط مؤثر و از طریق نگارش خوب اطلاق می‌شود. طی نیم‌قرن گذشته، سواد رسانه‌ای شامل توانایی تحلیل شایسته و به کارگیری ماهرانه روزنامه‌نگاری چاپی، محصولات سینمایی، برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی و حتی اطلاعات و مبادلات رایانه‌ای (از جمله تعاملات زمان واقعی از طریق شبکه جهانی اینترنت) شده است.

کتاب درآمدی بر سواد رسانه ای شما را با این مفهوم جدید و کارآمد آشنا می‌کند.

خواندن کتاب درآمدی بر سواد رسانه ای را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به پژوهشگران حوزهٔ رسانه و کسانی که با رسانه‌های گوناگون درگیر هستند پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب درآمدی بر سواد رسانه ای

«ضرورت این نوع سواد و مهارت در جامعه امروز ایران همپای فرایند جهانی شدن می‌تواند از طریق رسانه‌ها، دانشگاه‌ها و نهادهای فرهنگی شهروندان را از حالت انفعالی به سمت پویایی حرکت دهد و مخاطبان را وادار به این کند که کدام یک از پیام‌ها و تولیدات رسانه جمعی می‌تواند برای آن‌ها کارکرد سودمندانه و مفید داشته باشد و قابل بهره‌برداری و کاربردی باشد؛ بنابراین استفاده از واژهسواد در آموزش رسانه‌ای به دهه۱۹۷۰ بازمی‌گردد. اخیراً معلمانی که تمایل اصلی‌شان به آموزش زبان و ادبیات است سعی در شناخت و درک اهمیت ارتباط با مجموعه وسیعی از رسانه‌ها دارند. همین تأکید اخیر، خود منجر به ظهور پدیده‌ی سوادهای چندگانه شده است.

امروز در دنیایی زندگی می‌کنیم که خواه ناخواه در شرایط اشباع رسانه‌ای قرار داریم. فضای پیرامون ما سرشار از اطلاعات است. به عنوان مثال وقتی تلفن همراه یک‌ نفر به صدا درمی‌آید، این اطلاعات موجود در فضا است که پل ارتباط او با تماس‌گیرنده شده؛ یا زمانی که یک مودِم می‌تواند افراد را به جهان بی‌انتهای اینترنت بکشاند، نشانه‌ای دیگر است از همین شرایط حاکمیت اشباع رسانه‌ای بر جهان؛ یا حالا که میلیون‌ها روزنامه و مجله و کتاب و خبرگزاری و شبکه‌ی تلویزیونی بر زمین و زمان می‌بارد، همه نیاز دارند به این‌که در برابر چنین فضایی، چتری بر سر بگیرند و از یک رژیم مصرف ارتباطی استفاده کنند. همه نیاز دارند به این‌که در انتخاب‌های‌شان بیشتر دقت کنند، درست مانند آنچه مردم در مورد تغذیه‌ی خودشان عمل می‌کنند. چون مردم اکنون باسوادتر شده‌اند، مراقب هستند که در غذایی که مصرف ‌می‌کنند چقدر کلسترول، ویتامین و یا مواد دیگر باید باشد؛ در فضای رسانه‌ای هم باید دانست چه مقدار باید در معرض رسانه‌های مختلف اعم از دیداری، شنیداری و نوشتاری بود و چه چیزهایی را از آن‌ها برداشت. زمانی که در بزرگراه‌های اطلاعاتی حرکت می‌کنید، سواد رسانه‌ای می‌تواند به شما بگوید چه مقدار از وقت‌تان را در چه سایت‌هایی اعم از شناخته شده و ناشناخته و چه مقدار از آن را فرضاً در چت‌روم‌ها بگذرانید؛ بنابراین می‌توان گفت که «ضرورت و هدف سواد رسانه‌ای در نخستین گام‌های خود، تنظیم یک رابطه‌ی منطقی و مبتنی بر هزینه با رسانه‌ها است. به این معنا که در برابر رسانه‌ها چه چیزهایی را از دست می‌دهیم و چه چیزهایی را به دست می‌آوریم؟ و  باز به عبارت بهتر، در مقابل زمان و هزینه‌ای که صرف می‌کنیم، در نهایت چه منافعی به دست می‌آوریم؟ بنابراین یکی از اهداف و ضرورت‌های اصلی سواد رسانه‌ای این است که استفاده مبتنی بر آگاهی و با فایده از سپهر اطلاعات را تأمین کند».»