کتاب پنجاه توصیه به مدیر اسلامی

کتاب پنجاه توصیه به مدیر اسلامی نوشتهٔ سید علی احمدیان است که نشر متخصصان آن را منتشر کرده است.

درباره کتاب پنجاه توصیه به مدیر اسلامی

سید علی احمدیان در حومهٔ تهران در خانواده‌ای مذهبی و از تبار کوخ‌نشینان زاده شده و در نظام طاغوتی و وابسته پهلوی با اتکای به خدا و تمسک به قرآن و اهل‌بیت (ع) کار شرافتمندانه و تحصیل را ادامه داده و در کلاس‌های عقیدتی، شیوهٔ مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی را در پی گرفته و خدمت به محرومین را سرلوحهٔ کار قرار داده است. پس از پیروزی انقلاب با احساس مسئولیت مضاعف مأموریت‌های محوله توسط مقامات عالیه نظام اسلامی را عهده‌دار شد. با شروع جنگ تحمیلی در شهریور ۵۹ به‌عنوان مشاور استاندار تهران (دکتر جریری) و عضو بسیج مهندسین تهران و همگام، با جهاد سازندگی برای ایجاد اشتغال برای فارغ‌التحصیلان خارج و داخل کشور و سازندگی در روستاها و خطوط مواصلاتی جبهه‌های دفاع مقدس اقداماتی داشته‌است. در سال ۱۳۶۰ با ابلاغ مرحوم آیت‌الله مهدوی کنی رئیس هیئت‌مدیره و مدیرعامل متروی تهران شده و پروژه تعطیل‌شده را، فعال و شرکت‌های آمریکایی و فرانسوی را وادار به تحویل ماشین‌آلات حفاری و نقشه‌های خطوط ۱ و ۲ مترو از طریق دیوان داوری لاهه نمود و احداث تونل‌های مسیر مترو را به‌عنوان پناهگاه امن در زمان جنگ درون هیئت دولت وقت توجیه کرد.

تجربهٔ طولانی در مسئولیت‌های مختلف مدیریتی طی سال‌های متمادی نویسنده را بیش ‌از پیش متوجه ضعف‌ها و کاستی‌هایی که در این بخش‌ دارد کرد و با هدف تقلیل این نارسائی‌ها، بررسی‌های مختلف و مطالعات آثار گوناگون علما و اندیشمندان اسلامی و غربی و شرقی را دراین‌باره عهده‌دار شد؛ ازجمله اثری از آیت‌الله مجاهد سید محمدحسن شیرازی (ره) با عنوان «نقش مدیریت و پیشرفت ملت‌ها».

کتاب پنجاه توصیه به مدیر اسلامی توصیه‌های سید علی احمدیان، این مدیر کهنه‌کار باتجربه به سایر مدیران اسلامی است.

خواندن کتاب پنجاه توصیه به مدیر اسلامی را به چه کسانی پیشنهاد می‌کنیم

این کتاب را به همهٔ مدیران پیشنهاد می‌کنیم.

بخشی از کتاب پنجاه توصیه به مدیر اسلامی

«از مرحوم آیت‌الله العظمی حاج سید محمدحسن شیرازی (ره) منقول است که فرموده‌اند: ریاست (منظور مرجعیت دینی و رهبری بوده) نیازمند به یک‌صد جزء است که یک جزء آن علم و جزء دیگرش عدالت و نودوهشت جزء دیگر آن مدیریت است. تردیدی در فرمایش فوق وجود ندارد، زیرا کم نبودند و نیستند علما و فقهایی که عالم و عادل بودند و هستند ولی در جایگاه مرجعیت و مدیریت حرفی برای گفتن نداشته و ندارند و کمبود عمده آنان در مدیریت است.

از بالاترین مقامات نظام تا وزیر و مدیر مدرسه و رئیس و پیش‌نماز، مدیر مجله، واعظ، نامه‌رسان و آشپز و... همه و همه باید طریقه ساماندهی و مدیریتِ خوبِ کارِ خود را بدانند و الا درجا زدن و انحطاط، نتیجه کارشان خواهد بود.

مدیریت ذاتی است یا اکتسابی؟

صفات روحی همانند اعضای بدن مواد خامی هستند که قابل رشد می‌باشند همان‌گونه که دست کودک کم‌کم ‌رشد می‌کند تا به میزان معین خود در طول، عرض، کیفیت و سایر مزایا برسد، به همین ترتیب علم کودک هم قابل رشد است تا جایی که به درجه‌ یکی از دانشمندان بزرگ برسد، غرایز دیگر نیز در دو جهت مانند عضو است:

الف- رشد عضو بستگی به غذا دارد، همان‌گونه که به دست انسان اگر غذا نرسد، رشدش متوقف می‌گردد، انسان هم اگر در تحصیل علم نکوشد، رشد دانش او متوقف می‌گردد.

ب- هر یک از اعضای بدن انسان میزان معینی رشد می‌کند و نهایتی دارد که هر وقت رشد به آنجا رسید بازخواهد ایستاد، رشد علم و دانش نیز نمی‌تواند بیش از استعداد بشری که در افراد متفاوت است، برسد. البته تفاوتی بین صفات روحی و اعضای بدن وجود دارد و اینکه ممکن است یک صفت در یک حالت معینی متوقف شود بدون آنکه از بین برود یعنی اگر تحصیل ادامه پیدا نکرد، معلومات محدودی برای شخص می‌ماند. ولی اعضای بدن در صورت بی‌غذا ماندن از بین می‌روند، لذا مهارت در مدیریت یکی از صفات روحی است و تا حدودی ذاتی است. صفت مدیریت از همان مراحل ابتدایی تا مراحل رشد مکانی آن اکتسابی است، اکتساب این صفت احتیاج به جدیت و کوشش فراوان و یادگیری و ممارست بسیار دارد تا در مراحل ابتدایی رشد آن متوقف نشود.»