بریده‌هایی از کتاب نیما یوشیج

دیدمش ، گفتم : منم نشناخت او

خانه ی من ،‌جنگل من ، کو، کجاست ؟.

کودکی کو ! شادمانی ها چه شد ؟

کو مرا یک یاوری ، کو دستگیر ؟

او نداند چیست این اوضاع شوم این مذاهب ، این سیاست ، وین رسوم او نداند هیچ وضع گفت و گو چون که حق را باشد اندر جست و جو

یاد باد آن روزگار دلگشا گم شد آن ایام ، بگذشت آن زمان خود چه ماند در گذرگاه جهان ؟

می تراود مهتاب می درخشد شب تاب نیست یکدم شکند خواب به چشم کس ولیک غم این خفته چند خواب در چشم ترم می شکند.

این چنین هرشادی و غم بگذرد جمله بگذشتند ، این هم بگذرد

دیدمش ، گفتم : منم نشناخت او

آدمی نزدیک خود را کی شناخت دور را بشناخت ، سوی او بتاخت