بریده‌هایی از کتاب کهکشان نیستی

: «أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ مِنْ جَمِیعِ ظُلْمِی وَ جَوْرِی وَ إِسْرَافِی عَلَی نَفْسِی وَ أَتُوبُ إِلَیهِ» (از خداوند که معبودی جز او نیست، برای تمامی ظلم‌ها و گناهانم و ستمی که بر خود روا داشته‌ام طلب بخشش می‌کنم و به‌سوی او باز می‌گردم).

حدیث عنوان بصری را بنویسید و هفته‌ای چند بار آن را بخوانید و سعی کنید به محتوای آن تا می‌توانید عمل کنید تا کم‌کم استعداد مراتب عالی در شما ایجاد شود.

در مورد روحانیون و داعیان راه خدا، آنان مادامی که در همین سطح زندگی کنند مورد اعتماد و قبول مردم خواهند بود، اما اگر خواسته باشند دوروبَر خود وسایل آسایش و راحتی، بدان‌گونه که سایر مردم می‌کنند، جمع کنند، این اعتماد دچار لرزش و سستی خواهد شد و مردم دچار شک و شبهه می‌شوند، و دیگر شأن آنها هم مانند سایر مردم عادی خواهد بود.»

«این ذکر را بسیار بگو که خود کیمیاست: اللَّهُمَّ أَغْنِنِی بِحَلَالِک عَنْ حَرَامِک وَ بِفَضْلِک عَمَّنْ سِوَاک.»

«اگر عیاشان و خوش‌گذران‌ها بدانند که در معرفت الهی چه مقدار شور و عشق و لذت هست، دست از همهٔ آن کارها برمی‌داشتند و به‌طرف معرفت الهی روی می‌آوردند.»

«کور است هر چشمی که صبح از خواب بیدار شود و در اولین نظر نگاهش به امام زمانش نیفتد.»

ور بکِشی یا بکُشی دیو غم آنچه خدا خواست همان می‌شود

اصل و اصول این راه «مراقبه» است؛

به خانواده‌اش می‌رسید و غصهٔ آنها را می‌خورد. کسی را مجبور به کاری نمی‌کرد؛ اما همچون مدیری خردمند، او را از عواقب تصمیماتش آگاه می‌ساخت.

اعمالتان حاکی از خواهش‌های وجود شماست. افکارتان برخاسته از آن است که به آن توجه دارید. چیزی که انسان متوجه او باشد و توجهش را از امور دیگر سلب کند، الهِ او می‌شود. توجه انسان به‌گونه‌ای معنای واله شدن و متوجه شدن را دربر دارد. خواطرتان را در مشت خویش نگه دارید و اجازه ندهید باطنتان جز خدا را طلب کند.